စဲြမိေနေသာအစဲြမ်ား

ကၽြန္မတို႔မွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက စဲြလာခဲ့တဲ့ အစဲြဆိုတာေလးေတြရွိၾကပါတယ္။ စိတ္အစဲြေပါ့။ အဲဒီအစဲြေတြဟာ ကၽြန္မတို႔စိတ္ထဲမွာကိန္းေအာင္းေနခဲ့ၿပီး အစဲြမေဖ်ာက္သ၍ အသက္အရြယ္ ႀကီးမားလာသည့္တိုင္ အဲဒီအစဲြေတြ ကို ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ အင္မတန္မွခဲယဥ္းၾကပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရွ႔ကလူႀကီးေတြေျပာစကားကို ယံုၾကည္မွတ္သားထားမိရာမွ အစဲြေတြ ျဖစ္တည္လာခဲ့သလို ေရွ႔ကလူႀကီးမ်ားကလည္း သူတို႔ထက္ေရွးက်တဲ့ လူႀကီး သူမေတြရဲ႔ အစဲြေတြကို မွတ္သားလိုက္နာ က်င့္သံုးရာမွ အဲဒီအစဲြေတြက မေပ်ာက္ပ်က္ႏိုင္ပဲ တည္ရွိေနၾကပါတယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြရဲ႔ အယူအဆေတြကေန ယခုထက္တိုင္ မေပ်ာက္ မပ်က္တည္ရွိေနျခင္းက ကၽြန္မတို႔ိကိုယ္တိုင္က လည္း လက္ခံမိေနလို႔ဆိုတာ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ အစဲြေတြကကိုယ့္စိတ္မွာ လက္ခံမိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္၊ ထိုအေၾကာင္း အရာမ်ားကို ကိုယ့္စိတ္က လက္မခံေအာင္ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔လည္း အဓိကက်ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေခါင္းေလွ်ာ္ရင္ ဗုဒၶဟူးေန႔ မေလွ်ာ္ရဘူးတဲ့။ လဒ္တိတ္ တတ္တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ လျပည့္ လကြယ္ ေခါင္းေလွ်ာ္ရင္က်ေတာ့ စံုးစုတ္တတ္တယ္ ဆိုလား ၾကားဖူးပါေသးတယ္။ ကၽြန္မေတာင္ လဒ္တိတ္တယ္ဆိုလို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ ျခင္းကိုေရွာင္ပါတယ္။ အခုေတာ့လည္း လဒ္က၀င္စရာအေၾကာင္းကို မရွိေတာ့တာ။ လျပည့္ လကြယ္ကေတာ့ အရင္ကတည္းက စံုးစုတ္တာကို နားမလည္ခဲ့လို႔ မေရွာင္ရွားမိခဲ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြကို ျခိမ္းေျခာက္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ (ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္ေတာ့မသိ) ။ ေနာက္ၿပီး ေမြးေန႔ ေသာၾကာ တနလာၤ ေကသဆံသဆိုလား ဆံညွပ္ဆိုလားမျပဳရတဲ့။ အိမ္မွာရွိတဲ့ အညာကညီမတစ္ေယာက္ဆိုရင္ လက္သည္းေျခသည္း မညွပ္ရတဲ့ ေန႔ေတြေရာ ဘာေတြေရာ သူေျပာတာစံုလို႔ပါပဲ။ ဒါလည္း သူတို႔ကို လူႀကီးသူမေတြ လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့ အယူအဆ အစဲြအလန္းေတြပဲလားမသိ။

အဲဒီလိုပါပဲ တနလာၤေန႔အလုပ္လုပ္ရင္ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ တနလာၤအရင္းပါ သတဲ့။ တစ္ခါက အေမ့ဆီကေန ပိုက္ဆံေခ်းဖူးတဲ့ အမႀကီးတစ္ေယာက္ကိုမွတ္မိပါေသးတယ္။ သူက ကန္ထရုိက္တိုက္ေဆာက္တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က သူတိုက္ေဆာက္တာ မၿပီးဆံုးတာလည္း မေျပာနဲ့ တနလာၤေန႔မို႔ အလုပ္မလုပ္တာနဲ့၊ ျပႆဒါးေန႔မို႔ ေရွာင္ရတာနဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ယခုနာမည္ႀကီး ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းနဲ႔နီးတာေၾကာင့္ ရာထူးႀကီးႀကီးေတြက တရားလာထိုင္တာ အလွဴလုပ္တာဆိုရင္ အဲဒီအနား ပတ္၀န္းက်င္တ၀ိွဳက္မွာ အလုပ္မလုပ္ရဘူးလို႔ကန္႔သတ္ ထားတာနဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ရက္သတၱပတ္မွာ (တနဂၤေႏြကလည္း အလုပ္သမားေတြ မဆင္းဘူးဆိုတာေၾကာင့္) ကန္ထရုိက္ယူထားတဲ့တိုက္က ေဆာက္ရတယ္လို႔ကို မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးသူလည္း အရွဳံးနဲ႔ ရင္ဆိုင္သြားရေတာ့တာပဲ။

ေဒါက္တာမတင္၀င္းေရးတဲ့ “လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေသာစိတ္ထားရွိပါေစ” စာအုပ္မွာ ဖတ္ဖူးပါေသးတယ္၊ အစဲြေတြနဲ႔အလဲြေတြဆိုတာ အဲဒီမွာ ဆရာမႀကီးကိုယ္တိုင္ သူ႔ရဲ႔အစဲြေလးေတြ ရွိခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေရးသားထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအက်ီ ၤေလး၀တ္လို႔ ကံေကာင္းတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကို သူကိုယ္တိုင္စဲြလန္းခဲ့ဖူးပါတယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဒီအက်ီ ၤ၀တ္ရင္ ကံေကာင္း တယ္၊ ဘယ္အက်ီ ၤကေတာ့၀တ္တိုင္း လုပ္သမွ်ကိစၥေတြ အဆင္မေျပဘူးဆိုၿပီး ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လည္း အစဲြရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့လည္း တုိက္ဆိုင္မွဳေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ထင္မိတဲ့ အ၀တ္ကိုပဲ ကၽြန္မထပ္ခါထပ္ခါ ၀တ္ၾကည့္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဆင္ေျပတဲ့ေန႔လည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ ကပဲဆိုတာ အခုေနာက္ပိုင္းမွ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္မိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက စဲြမိတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား လည္း ျဖစ္ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုကေတာ့ ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက အဲဒီအစဲြကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဆက္ရက္ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္တည္းျမင္ေတြ႔ျခင္းပါ၊ one for sorrow လို႔ေတာင္ ေျပာၾကပါေသးတယ္ two for joy တဲ့။ အဲဒီလို အစဲြကလည္း လူႀကီးမိဘေတြဆီက သိလာရတဲ့အသိပါ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆို ခုထိ အဲဒီအစဲြ ရွိပါေသးတယ္။ ဆရာမႀကီးေရးထားတဲ့အေၾကာင္းမွာ လည္း အဲဒီအစဲြပါပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႔အိမ္မွာ ဆက္ရက္၊ ခိုစတဲ့ အျခားငွက္ေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ (ေမြးထားတာမဟုတ္ပါ ) ကၽြန္မရဲ႔ အိမ္ေနရာက ေခ်ာင္က်လို႔ပါ း)) ခုိငွက္ေတြက ဘုရားခန္းက ၀ရံတာမွာေနသလို၊ ဆက္ရက္ ငွက္ေတြက အိမ္ရဲ႔အေနာက္ဖက္ရွ္ိတဲ့ (အေနာက္အရပ္မဟုတ္ပါ) ကၽြန္မအခန္းက သစ္ပင္မ်ားမွာရွိေနတတ္ၿပီး တဖက္ၿခံကိုကာထားတဲ့ အုတ္တံတိုင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မိုးလင္းလို႔ ကၽြန္မအခန္း ျပတင္းေပါက္ လိုက္ကာဖြင့္လိုက္ရုံနဲ႔ ျမင္ေတြ႔ ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ဆက္ရက္ငွက္ေလးက တစ္ေကာင္းတည္း အေဖာ္မဲ့လွ်က္ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ သူ႔အေဖာ္ကိုအသံျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္မဆီကိုေရာက္လာပါတယ္ အဲဒီအခ်ိန္က သူ႔ေယာက်ာၤးအလုပ္ကိစၥ အဆင္မေျပျဖစ္လို႔ ဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းႀကံဳလို႔ ကၽြန္မဆီ၀င္လည္ရင္း သူက ေျပာျပခဲ့ ပါတယ္။ အျပန္မွာေတာ့ ဆက္ရက္တစ္ေကာင္တည္းကို ျမင္ရလို႔ဆိုၿပီး သူ႔အေျခအေနက ၾကည့္ရပိုဆိုးသြားပါတယ္။ (သူက တစ္ခုခုျဖစ္လိုက္ရင္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္သူပါ)။ အဲဒါနဲ႔သူ႔ကို ဆက္ရက္ ေနာက္ထပ္တစ္ေကာင္ေတြ႔ခ်င္ ကၽြန္မအခန္းရွိတဲ့ဖက္ကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ညႊန္ရ ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူက ေနာက္ဖက္ကိုလိုက္ၾကည့္ၿပီး ဆက္ရက္တစ္ေကာင္ကိုေတြ႔ကား သူ႔မ်က္ႏွာၿပံဳးလာပါေတာ့တယ္။ သူအဲလိုျဖစ္တာကိုၾကည့္ရင္း နင္ကအခုထိ အဲဒီအစဲြရွိေသး လားလို႔ ကၽြန္မကေမးကာ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္မိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြမွာ အစဲြေတြေတာ္ေတာ္မ်ားၾကပါတယ္။ အစဲြအခ်ဳိ႔က ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကို သင္မွန္းမသိ၊ သိလာတဲ့အေၾကာင္းေတြကို မွတ္ယူခဲ့ရာက အစဲြဆိုတာ စိတ္မွာျဖစ္လာၾက ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီလို အစဲြေတြကို စိတ္ကလက္ခံေနသမွ် အစဲြဆိုတာေပ်ာက္ႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ စဲြခဲ့တဲ့အစဲြေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာတစ္ဦးအေနနဲ႔ အဲဒီအစဲြေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုေၾကာင့္ပဲ အစဲြေတြကို စိတ္ကေနပယ္ရွားလိုက္ပါတယ္။ ေဒါက္တာမတင္၀င္း ေရးသားတဲ့ထဲမွာ ကၽြန္မတို႔ ဗုဒၶအယူ၀ါဒ အထူးသျဖင့္ ေထရ၀ါဒီမ်ားလို႔ မိမိတို႔ကိုယ္မိမိတို႔ ကင္ပြန္းတပ္ထားၾက သူမ်ားဟာ အစဲြမွားကင္းၾကရဲ႔လားလို႔ မိမိတို႔ကိုယ္မိမိတို႔ အခါမလပ္ေမးျမန္းစစ္ေဆးၾကဖို႔ လိုတယ္လို႔ ကၽြန္မ ယူဆမိပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ တစ္ခ်ဳိ႔အစဲြေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေဖ်ာက္ဖို႔ မလြယ္ခဲ့ပါဘူး ။

စိတ္အစဲြေတြဆိုတာ မိမိတို႔စိတ္မွာ လက္ခံယံုၾကည္မိျခင္းေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ အစဲြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာရြာမ်ားမွ ေရွးလူႀကီးမ်ားရဲ႔ အယူအဆေတြ ဆက္လက္က်န္ရွိ ေနပါေသးတယ္။ အစဲြေတြကလည္း ယုံၾကည္လက္ခံသူရွိေနသမွ် ျဖစ္ေနအံုးမွာပါ။ ဆရာႀကီး ပီမိုးနင္းရဲ႔ ယံုၾကည္ေသာစိတ္မွာ ျပင္သစ္ျပည္ လူရေဒၿမိဳ႔ရွိ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုဟာ မယ္ေတာ္မာယာလက္ျဖင့္ ယက္ေသာေနရာမွ ေရထြက္ေနလို႔ စမ္းေခ်ာင္းျဖစ္တာ ဟူေသာ အစဲြေၾကာင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ လူမမာမ်ားလာေရာက္ေရခ်ဳိးရာ ေရာဂါေပ်ာက္သည္ဟု မွတ္ယူၾကတယ္လို႔ပါရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစဲြတစ္ခုဟာလည္း မွားယြင္းတဲ့ ယံုၾကည္မိျခင္း ေတြျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာေရး နဲ႔ ဆန္႔ခ်င္တဲ့အစဲြမ်ားမစဲြမိေစဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစဲြမွားမိျခင္း က အယူမွားမိျခင္း ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါပဲ။