အျပစ္ကင္းေအာင္ ေတာင္းပန္ပါ။

ေလာကမွာအျပစ္ကင္းတဲ ့သူရယ္လို ့ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ အျပစ္လုပ္မိၾကမွာပဲေလ။ အျပစ္လုပ္မိလို ့အမွားဆိုတာေတြျဖစ္လာခဲ့တာေပါ့။ အျပစ္လုပ္မိရင္ လုပ္မိ တဲ့သူအေပၚ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို ့၀န္မေလးသင့္ပါဘူး။ ကိုယ္က အျပစ္လုပ္မိတာကို ဖုံးကြယ္ခ်င္လို ့မရ ပါဘူး။ ဖံုးကြယ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုေတာ့ ကိုယ္မလံုပဲ အျပစ္လုပ္ထားမွန္းသိေစမွာပါပဲ။ သူ တစ္ပါးကို ကိုယ္ကညာလို ့လိမ္လို ့ရေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွလိမ္ညာလို ့မရပါဘူး။

အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၌သီတင္းသံုးေနစဥ္ ေသာေရယ်ၿမိဳ႔တြင္ ေသာေရယ်သူေဌး သားသည္ သူငယ္ခ်င္းအေဘာ္တစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ မ်ားစြာေသာအၿခံအရံတို႔ၿခံရံလွ်က္ ေရခ်ဳိးျခင္းငွာ ၿမိဳ႔မွထြက္၏။ ထိုခဏ၌ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္သည္ ေသာေရယ်ၿမိဳ႔၌ဆြမ္းခံျခင္းငွာ ၾကြ၀င္ေတာ္မူ လိုသည္ျဖစ္၍ ၿမိဳ႔ျပင္ဘက္၌ ႏွစ္ထပ္ေသာဒုကုဋ္သကၤန္းကို၀တ္ရုံ၍ ေနေတာ္မူ၏။ မေထရ္ျမတ္၏ ေရႊ အဆင္းကဲ့သို႔ အဆင္းရွိေသာကိုယ္ကို ေသာေရယ်သူေဌးသားျမင္၍ ဤမေထရ္သည္ ငါ၏ခင္ပြန္းမ မယားျဖစ္ပါမူကား ေၾသာ္.. ေကာင္းေလစြ၊ ငါ၏ခင္ပြန္းမ မယား၏ကိုယ္အဆင္းသည္ ဤမေထရ္၏ ကိုယ္အဆင္းကဲ့သို႔ ရွိပါဘိမူကား ေကာင္းေလစြဟု ႀကံေအာက္ေမ့၏။ ထိုေသာေရယ်သူေဌးသားအား ႀကံစည္ျပစ္မွားကာမွ်၌သာလွ်င္ ပုရိသလိင္သည္ ကြယ္ေပ်ာက္၏။ ဣတၳိလိင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာ ေလ၏။ ထိုသူေဌးသားသည္ ရွက္ႏိုးလွေသာေၾကာင့္ ယာဥ္မွသက္ဆင္း၍ထြက္ေျပးေလ၏။

ထို႔ေနာက္ ေသာေရယ်သူေဌးသားသည္ မိန္းမအျဖစ္ျဖင့္ တကၠသိုလ္ျပည္သို႔သြားေသာ ကုန္သည္တို႔၏ လွည္းကိုျမင္၍ေနာက္မွလိုက္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ကုန္သည္တို႔သည္ ငါတို႔၏သူေဌးသားအား မယားမရွိ ေခ်။ ထိုသူေဌးသားအား ဆက္သပါက ငါတို႔အားလည္းမ်ားစြာေသာ လက္ေဆာင္ပဏၰာကာရကိုရ သည္ျဖစ္ေပလတၱံဟုႀကံၾကကုန္၏။ သို႔ျဖင့္ သူေဌးသားအား ထိုစကားကိုၾကားေစ၍ မိန္းမကိုေခၚေစၿပီး အလြန္အဆင္းလွပသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အရြယ္ေလွ်ာက္ပတ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ တင့္တယ္ျခင္း ရွိသည္ကိုလည္းေကာင္းျမင္၍ ခ်စ္ျခင္းရွိသျဖင့္ သိမ္းဆည္း၍ မယားအိမ္ရွင္အျဖစ္ျပဳေပသည္။ ထိုသို႔ ျဖင္႔ေသာေရယ်သည္ တကၠသုိလ္ျပည္၏သူေဌးသားႏွင့္ေပါင္းဖက္ကာ မိန္းမ၏၀မ္း၌ သေႏၶတည္ကာ ႏွစ္ေယာက္ေသာ သားငယ္တို႔အားျဖစ္ေလေတာ့သည္။

ထိုကာလ၌ ေသာေရယ်ၿမိဳ႔မွ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္သူ သူေဌးသားမွာ ငါးရာကုန္ေသာလွည္းတို႔ျဖင့္ တကၠသိုလ္ျပည္သို႔၀င္ေလသည္။ ထိုအခါ မိန္းမဘသေရာက္ရွိေနေသာ ေသာေရယ်က ျပဴတင္းမွျမင္ ေသာ္ အေခၚလႊတ္ေစၿပီး ေကာင္းမြန္စြာျမတ္ႏိုးတနာ ပူေဇာ္လုပ္ေကၽြးျခင္းကိုျပဳေပ၏။ ထိုအခါ အေဆြ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ခ်စ္ႏွမ၊ အသင့္ကို ေရွးအခါကာလတုန္းက ငါတို႔သည္မေတြ႔မထင္ မျမင္ဘူးေခ်သည္ တကား။ ငါတို႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ႀကီးက်ယ္ေကာင္းမြန္စြာ ျမတ္ႏိုးတနာပူေဇာ္ေကၽြးေမြးရသနည္း။ ငါတို႔ ကိုအသင္သည္ သိအပ္သေလာ ဟုဆို၏။ အရွင္ ကၽြႏု္ပ္သည္ သိအပ္ပါ၏။ အရွင္တို႔သည္ ေသာေရယ် ၿမိဳ႔၌ေနသည္မဟုတ္ေလာဟု ေျပာသည္ကာလမွ မိခင္ဖခင္တို႔၏ လည္းေကာင္း၊ မယား၏လည္း ေကာင္း၊ သားတို႔၏လည္းေကာင္း ေရာဂါ ဗ်ာဓိအနာမရွိသည္ကိုေမးျမန္း၏။ အေဆြခင္ပြန္းကလည္း သူတို႔သည္အနာေရာဂါ ကင္းရွင္းလွ်က္ခ်မ္းသာျခင္းရွိၾကသည္ကို ေျပာၿပီးေသာ္၊ ခ်စ္ႏွမ အသင္သည္ ထိုအလံုးစံုေသာသူတို႔ကို အကုန္သိေလသေလာဟုဆို၏။ သိပါ၏။ ထိုသူေဌးႀကီး၌ တစ္ေယာက္ေသာ သားသည္ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသားသည္ အျခားသူမဟုတ္၊ ကၽြႏု္ပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္ဟုေျပာေလ၏။

ခ်စ္ႏွမ ဤသို႔မေျပာပါႏွင့္ ငါတို႔သည္ထိုသူေဌးသားႏွင့္အတူတကြ တစ္ေန႔သ၌ ေရခ်ဳိးျခင္းငွာထြက္သြား ၾကကုန္ရွိေသာ္ ထိုမွသူေဌးသားကို မေတြ႔မျမင္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ဖခင္တို႔အား ၾကားေစကာ စိုးရိမ္ပူ ေဆြးၾကကုန္လွ်က္ သူေသ၏ကိစၥကိုျပဳၾကေလကုန္ၿပီဟုေျပာေတာ့၏။ ထိုအခါ၌လည္း သူေဌးသား သည္ ကၽြႏု္ပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္ဟုေျပာျပန္၏။ ငါ၏အေဘာ္ခင္ပြန္းျဖစ္ေသာ သူေဌးသားသည္ နတ္သား လုလင္ကဲ့သို႔ အလြန္ပင္အဆင္းသ႑န္ ၾကန္အင္လကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ လွပတင့္တယ္ေသာ ေယာက်ာၤးျဖစ္ေပသည္ဟုဆိုသည္။ အရွင့္ ေယာက်ာၤးပင္ဟုတ္ပါေစေလာ့။ သို႔ေသာ္ သူေဌးသားသည္ သူပင္ဟုတ္ပါ၏ ဟုုဆိုျပန္ေလရာ အေဆြခင္ပြန္းက ဤအမွဳသည္ အဘယ္မည္ေသာအမွဳေပနည္း ဟု ေမးလွ်င္ ေသာေရယ်သူေဌးသားက ျဖစ္ေၾကာင္းအလံုးစံုကိုအကုန္ ျပန္ၾကားေျပာဆိုေပေတာ့သည္။

ထိုအခါမွ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္သူက အသင္သည္ အလြန္၀န္ေလးေသာအမွဳကိုျပဳမိေလၿပီ။ အဘယ့္ ေၾကာင့္ ငါ့အားမျပန္ၾကားေလသနည္း။ စင္စစ္ေသာ္ကား အသင္သည္မေထရ္ကို သည္းခံေစေသာ အားျဖင့္ ကန္ေတာ့၀န္ခ်ပါေလာဟုေမး၏။ ေသာေရယ်က ယခုအခါ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္သည္ အဘယ္အရပ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူသည္ကို အသင္သိ၏ေလာဟုေမးသျဖင့္၊ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္သည္ ဤၿမိဳ႔ကိုမွီ၍ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါသည္။ မေထရ္သည္ ဆြမ္းခံျခင္းအလို႔ငွာ ေနအိမ္သို႔ ၾကြေတာ္မူခဲ့အံ့ အကၽြႏု္ပ္သည္ မေထရ္အား ဆြမ္းခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ အဟာရတို႔ကိုလွဴဒါန္းေပးကမ္းလိုပါ ၏ဟုဆိုသျဖင့္ အေဆြခင္ပြန္းကား မေထရ္၏သီတင္းသံုးရာအရပ္သို႔သြားေရာက္ကာ ဆြမ္းအလွဴခံ ေတာ္မူရန္ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္အား ေကာင္းမြန္စြာသီတင္းသံုးေနေတာ္မူေစ၍ မြန္ျမတ္ေသာ အဟာရတို႔ကိုလုပ္ေကၽြးေလၿပီး မေထရ္ျမတ္၏ေျခေတာ္ရင္း၌ ၀ပ္စင္းရွိခိုးကာ၊ အရွင္ဘုရား တပည့္ ေတာ္မအား သည္းခံေတာ္မူပါကုန္ေလာဟု ေလွ်ာက္ၾကား၏။ မေထရ္ျမတ္လည္း ဤသည္းခံရမည့္ အရာကားအဘယ္နည္းဟုေမးေတာ္မူသျဖင့္ ဤဒါယိကာမသည္ကား ေရွးအခါက တပည့္ေတာ္၏ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ပါသည္ ဟုေသာေရယ်၏အေဆြကအစခ်ီကာ အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္တင္ေလေတာ့၏ ထိုသို႔ေလွ်ာက္တင္ၿပီးကာလ မေထရ္ျမတ္သည္ အသင့္အားငါသည္ သည္းခံ၏ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။ မေထရ္က ထိုသို႔သည္းခံၿပီးသကာလ ဣတၳိလိင္သည္ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ပုရိသလိင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ ေပၚေစလာ၏

ထိုအေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္တစ္ပါးကလည္းျပန္လည္ေဟာၾကားထားၿပီး၊ အျပစ္လုပ္မိေသာ ကၽြန္မ တို႔တစ္ေတြကိို ကိုယ္လုပ္မိေသာအျပစ္မွေပ်ာက္ေစရန္အတြက္ အျပစ္လုပ္မိေသာသူကို ေတာင္းပန္ ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ကိုေသာေရယ်သူေဌးသားအေၾကာင္းနဲ႔ ယွဥ္တဲြၿပီးေဟာျပသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔တေတြဟာ အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါးကိုကန္ေတာ့ရာမွာလည္း ခပ္သိမ္းေသာအျပစ္တို႔ကိုေပ်ာက္ ပါေစျခင္းအက်ဳိးငွာဆိုၿပီး ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ေမြးေန႔မ်ားနဲ႔ သီတင္း ကၽြတ္အခါသမယ၌ ကန္ေတာ႔ရာမွာလည္း ကိုယ္လုပ္ခဲ့မိတဲ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံအျပစ္ေတြကို ေပ်ာက္ေစဖို႔ မိဘ၊ ဆရာသမားမ်ားကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ႏွဳတ္ကေနဖြင့္ဟ ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။

ကိုယ္လုပ္ခဲ့မိတဲ့အျပစ္ေတြဟာ တစ္ေန႔နဲ႔တစ္ေန႔မရွိဖို႔ကို ႀကိဳးစားေနထိုင္သြားၾကရပါမယ္။ လူတိုင္းက ေတာ့ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးသာမက၊ ကိုယ့္ထက္အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့သူ၊ ကိုယ့္ထက္ျမင့္ျမတ္ တဲ့သူေတြကို အျပစ္လုပ္ခဲ့မိၾကမွာပဲေလ။ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ကိုယ္လုပ္ခဲ့မိတဲ့အျပစ္ကိုသိရင္ ေတာင္းပန္ သင့္ပါတယ္။ ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးကန္ေတာ့ျခင္းသည္လည္း ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးတို႔အား ျပစ္မွားမိခဲ့ သည္တို႔ကို ေတာင္းပန္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္လို႔ တစ္ဖက္လူကခြင့္လႊတ္လိုက္ရင္၊ မိမိတို႔လည္း အျပစ္ေတြက လြတ္ကင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အျပစ္လုပ္မိရင္ျဖင့္ မိမိတို႔လုပ္မိတဲ့အျပစ္အတြက္ ေတာင္းပန္ဖို႔ကို ၀န္မေလးသင့္ပါဘူးလို႔သာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။