အေဖသို ့တမ္းတမိျခင္း

အေဖမ်ားေန ့ဆိုေတာ့ အေဖ့အေၾကာင္းေလးေရးခ်င္ လာမိတယ္။

အေမမ်ား ေန ့တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မလည္းအေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ စာမေရးႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေဖကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္မကိုနားအလည္ဆံုးေသာသူနဲ ့အခ်စ္ဆံုးလို့ခံယူမိပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထင္ေပါ့။ တစ္ခါမွေတာ့ အေဖ့ကို မေမးၾကည့္ခဲ့မိပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဆုိးခဲ့တာပဲလို ့ခုခ်ိန္မွာျပန္ေတြးမိတယ္။ အရင္တုန္း ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆိုးခဲ့မွန္းေကာင္းခဲ့မွန္း မသံုးသပ္ၾကည့္မိဘူး။ တစ္ဖက္သားကို ျပန္ ၾကည့္တာမ်ဳိးလည္းမရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေဖမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာင္တေတြ တစ္ပံု တစ္ပင္နဲ ့ေပါ့။

အေဖက ကၽြန္မကိုအေတာ္ေလး ဂရုစိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို ့အေမကဂရုမစိုက္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖက ကၽြန္မလိုခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကိုတတ္ႏိုင္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ တာပါ။ အေမကေက်ာင္းဆရာမ ဆိုေတာ့ အားလံုးကိုစည္းကမ္းတက်ပါပဲ။ မုန္ ့့ဖိုးေပးတာက အစ အစ္ကို ့ကိုပိုေပးတာေတာင္ သူကအႀကီးမို ့ေနာ္၊ ေယာက်ာၤးေလးလည္း ျဖစ္လို ့့ေနာ္ ဆိုၿပီး က်န္တဲ့သားသမီးေတြလက္ခံေအာင္၊ နားလည္ေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၿပီးလုပ္ တတ္ပါတယ္။ အေဖကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ သားသမီးေတြအားလံုးကိုခ်စ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကိုဆိုရင္နည္းနည္းေတာ့ ပိုပါတယ္။ ကၽြန္မလိုခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာကိုေတာင္အေမ့ အဆူခံၿပီးေတာင္လုပ္ေပးခဲ့တာမ်ဳိးပါ။ ကၽြန္မက အၾကီးဆံုးသမီးျဖစ္သလို ေမြးကတည္းက က်န္းမာေရးမေကာင္းတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ကၽြန္မ အေမ့အေပၚ ငဲ့ညွာရမွန္းမသိ၊ အေဖ့ကိုသိတတ္ရမွန္းမသိ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ရာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ ကိုသာလုပ္ခဲ့ သူပါ။

ကၽြန္မက အလုပ္လုပ္ရင္ အရင္ကတည္းက ေႏွးေကြးတတ္ပါတယ္။ အစားစာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေရခ်ဳိးရင္ျဖစ္ေစ ဘာပဲလုပ္လုပ္ပါ သူမ်ားတကာထက္ေႏွးေကြးပါတယ္။ မနက္အေဖရုံးသြား ခ်ိန္ ငါ့အေဖေရခ်ဳိးခ်ိန္ဆိုျပီး အလိုက္တသိမရွိခဲ့ဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးေရခ်ဳိးေနခဲ့မိတယ္။ အေမကတံခါးလာေခါက္ေတာ့မွ ေရခ်ဳိးခန္းကထြက္လာတတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ဖုန္း စကားေျပာရင္လည္း အေဖ့မိတ္ေဆြေတြဆီက အေရးႀကီးကိစၥဖုန္းေတြ ၀င္လာတတ္တာကို သတိမျပဳမိဘူး။ အေဖဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္းမွ အေမကေျပာျပလာတယ္။ ဟုတ္တယ္ အေဖက ကၽြန္မကိုခ်စ္သေလာက္၊ ကၽြန္မကလည္း အေဖ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မအေဖ့ကို ဘာ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးလဲ။ ကၽြန္မသိခဲ့သေလာက္ က အေဖ့ဆီက အေမမသိေအာင္မုန္ ့ဖိုးကပ္ ေတာင္းမယ္ ။ ကၽြန္မသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို အတင္းလိုက္ပို ့ခိုင္းမယ္။ အေမ့ကို ေၾကာက္ ေတာ့ အေဖကိုပဲေျပာၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ ဆိုတာေတြသိပ္မ်ားတယ္။ ကိုယ့္ျခံ၀င္းေတြမွာကိုယ္လုပ္ၾကတာမ်ဳိးေပါ့။ အေမခြင့္မျပဳေပမယ့္ လည္း အေဖ့ကိုအတင္းမရမကေျပာၿပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကိုလိုက္ပို ့ခုိင္းတတ္တယ္။ အေဖကလည္း အေမကို ခ်စ္ေၾကာက္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္စား အေမ့ရဲ ့ ဆူပူျခင္းကိုခံၿပီး ကၽြန္မကို လိုက္ပို ့ ရွာတယ္ေလ။ ကၽြန္မက အဲလိုမ်ဳိးအေဖ့အေပၚဆိုးခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ အေဖကေတာ့ ကၽြန္မႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေဟမာေန၀င္းသီခ်င္းေခြ အသစ္ထြက္တိုင္း ရုံး ကအျပန္၀ယ္ေပးခဲ့သလို၊ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့အျပင္ထြက္လို ့မုန္ ့ဖိုးေတာင္းရင္လည္း သူ ပိုက္ဆံအိပ္ထဲရွိတာေလးကို ညည္းညည္းညဴညဴပဲ (သူ ့အတြက္ လဖက္ရည္ဖိုးေလးသာ ခ်န္ ျပီး) ထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မထမင္းစားၿပီးရင္ေသာက္ဖို ့ေဆးကိုု သူကိုယ္တိုင္ အဆင္သင့္ ေဆးခြက္ကေလးထဲထည့္္ေပးတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မေက်ာင္းစာေတြနားမလည္လို ့စာ မက်က္ခ်င္ေတာ့ရင္ နားလည္လာတဲ့အထိ စိတ္ရွည္စြာရွင္းျပတတ္ေသးတယ္။ ကၽြန္မႀကိဳက္ တတ္တဲ့ အစားအေသာက္မ်ဳိးကို လခထုတ္ရက္ေတြမွာ ၀ယ္လာေပးတယ္။ ကၽြန္မအေမနဲ ့ အဆင္မေျပတိုင္းလည္း အေဖက ကၽြန္မကို အလိုက္တသင့္ေခ်ာ့ျမဴတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ ေကာက္လို ့ထမင္းမစားရင္လာေခၚတဲ့သူက အေဖပဲ။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္မအေပၚအေဖ့ရဲ ့ ဂရုစိုက္ျခင္းေတြပဲလို ့ကၽြန္မနားလည္တယ္။

အေဖက အျမဲလိုလိုေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ေျပာတတ္တယ္။ အေဖ ေနာက္ေျပာင္တာကို္ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မတို ့တစ္ေတြေတာင္မသိၾကဘူး။ ခပ္တည္တည္နဲ ့ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာတတ္တာအေဖ့အက်င့္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေဖ့ကလူခ်စ္လူခင္ေပါတယ္။ အေဖဟာ ရုိးသားၿပီး၊ အလုပ္ကိုႀကိဳးစားတာေၾကာင့္လည္း အေပါင္းအသင္းေတြကခ်စ္ၾကခင္ၾကတယ္္။ ၿပီးေတာ့ လူတန္းစားမခဲြျခားပဲ ဆက္ဆံတတ္တာဟာ အေဖ့အတြက္ အေပါင္းအသင္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြတိုးပြားေစတဲ့အေၾကာင္းပဲလို ့ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ကၽြန္မရဲ ့ဘ၀ထဲက အေဖထြက္ခြာသြားတာၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္မ ခုထိအေဖ့ကို တစ္ခါတစ္ရံ ဆိုသလို သတိရေနတုန္းပါ။ ကၽြန္မဘ၀မွာ ကၽြန္မကိုအခ်စ္ႏိုင္ဆံုးျဖစ္ခဲ့တာဆိုလို ့အေဖ တစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ခံစားမွဳျဖစ္ေလတိုင္းမွာ အေဖ့ကိုပဲ တမ္းတမိေနတတ္ပါတယ္။

ကၽြန္မ အေဖနဲ ့ပတ္သတ္ၿပီးေက်းဇူးမျပဳႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ၀မး္နည္းရပါတယ္။ အေဖ့ အတြက္ ကၽြန္မဘာကိုမွမလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့လိုက္ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေဖျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စာေရး တဲ့အလုပ္ကိုေတာ့ ကၽြန္မ အခုခ်ိန္မွာလုပ္ႏိုင္ခံဲ့ပါၿပီ။ အေဖရွိစဥ္ကေတာ့ ကၽြန္မက ငယ္ေသးတယ္ဆိုၿပီး အေပ်ာ္အပါးေလာက္ကိုသာစိတ္၀င္စားခဲ့တာေၾကာင့္ အေဖေျပာတဲ့ စာေရးျခင္းကို လံုး၀၀ါသနာမပါခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ အခုေတာ့ အရာအားလံုးေနာက္က်ခဲ့ၿပီ ဆုိေပမယ့္ အေဖျဖစ္ေစခ်င္တာေလးကို လုပ္ေနရတဲ့ အတြက္ေတာ့၀မ္းသာမ္ိေသးပါတယ္။

အေဖ ေလာကၾကီးထဲကထြက္သြားျခင္းဟာ ကၽြန္မအတြက္ အိပ္မက္လိုပါပဲ။ အေဖဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းနဲ ့ပဲ ကၽြန္မတို ့မိသားစုဘ၀ေလးထဲကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့မွာ ေသြးတိုးေရာဂါရွိေနတာေၾကာင့္လည္း ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ အိပ္ေနရင္းေသဆံုးသြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ မာတာပိတုဂုေဏာအနေႏၱာ ဆိုသလို အမိရဲ ့ေက်းဇူးမ်ားၾကီးမားသလို အဖရဲ ့ေက်းဇူးမ်ားဟာ လည္းႀကီးမားလွပါတယ္လို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အေဖက တစ္ဦးတည္းဓါတ္ပံုမရုိက္တတ္တာမို ့အေဖ ငယ္ငယ္တုန္းကပံုေလးပဲတင္လိုက္ရပါတယ္။

အေဖမ်ားအားလံုးကိုဂုဏ္ျပဳလွ်က္ပါ။

အနမ္း