ရာထူးတိုးေပးတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ကေလး

ဒီတစ္ေခါက္ ဦးေလးနဲ႔အေဒၚတို႔ ေရျခားေျမျခားကေရာက္လာၿပီး၊ ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာပဲ ေနသြားၾကပါတယ္။ အစ္ကို၀မ္းကဲြနဲ႔ အစ္မ၀မ္းကဲြေတြကလည္း ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလို ေရာက္လာၾကတာေၾကာင့္ မဆံုတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေဆြမ်ဳိးအခ်ဳိ႔ ျပန္ဆံုခဲ့ရတယ္။ အေဒၚတို႔လင္မယားလာရျခင္း အဓိကအေၾကာင္းရင္း ကေတာ့ အဖြားရဲ႔ေမြးေန႔အလွဴ လုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါပဲ။ အဖြားကအသက္ (၁၀၀ျပည့္) ဆိုေတာ့ အံ့ၾသေလာက္ဖြယ္ရာပဲ မဟုတ္လား။ ဖြားဖြားက အသက္ရွည္သလို အနာေရာဂါ လည္းကင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတိတ္ကကုသိုလ္ကံ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့သလဲ ခန္႔မွန္းလို႔ ရႏိုင္္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြကသာ ေနထိုင္မေကာင္း ခဏခဏျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ အဖြားကေတာ့ အသက္ႀကီးလာလို႔ နားေလးျခင္း၊ မ်က္စိမွဳန္ျခင္း ျဖစ္တာကလဲြၿပီး အျခားေထြေထြထူးထူး ေရာဂါရယ္လို႔ ဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဖြားရဲ႔ သမီး၊ သမက္ နဲ႔ ေျမး ျဖစ္သူတို႔ကေတာင္ အဖြားရဲ႔ေရွ႔ကေန ထြက္ခြာသြားကုန္ၾကပါၿပီ။

ဖြားဖြားရဲ႔ အသက္(၁၀၀ျပည့္)အႀကိဳကို အေဒၚတို႔လင္မယားက ဦးစီးၿပီးေတာ့ အဖြားအတြက္ ေမြးေန႔အလွဴပဲြေလး က်င္းပျပဳလုပ္ ေပးသြားခဲ့ပါတယ္။ က်န္တဲ့သားသမီးေျမးျမစ္မ်ားက ဖြားဖြားအလွဴအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ပံေပးၾကပါတယ္။ ဖြားဖြားေမြးေန႔အမွန္က လာမယ့္မတ္လ၁၉ရက္ပါ။ အေဒၚက ဘန္ေကာက္မွာ သူ႔ရဲ႔သားသမီး၊ ေျမးမ်ားန႔ဲေတြ႔ဆံုရင္းမွ ႀကိဳတင္ေရာက္လာလိုက္တာေၾကာင့္ အလွဴကိုလည္းႀကိဳတင္လုပ္ျဖစ္သြားျခင္းပါပဲ။ အလွဴကႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခန္းခန္းနားနားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မိုးညွင္းဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို သိကၡာထပ္ရင္း ဆြမ္းေကၽြးအလွဴေလးပါပဲ။ နာက္တစ္ခုကေတာ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေထာင့္ေလးေထာင့္ရွိ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္တို႔ကို သကၤန္းေတာ္မ်ား ဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္းပါ။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအလွဴကိုေတာ့ ဒီမွာရွိေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ေဆြမ်ဳိးေတြ အစံုအညီေရာက္လာၿပီး ဖြားဖြား ကို ဂါရ၀ျပဳၾကပါတယ္။ ဒီေျမ ဒီေရမွာသာ ေဆြမ်ဳိးေတြရွိေနၾကေပမယ့္ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္မို႔ ေဆြမ်ဳိးေတြလည္း ဆံုဆည္းဖို႔ခဲယဥ္းၾကပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးအလွဴလုပ္မွသာ ဆံုျဖစ္ၾကတာမ်ားပါ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဘယ္သူကဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္၊ သားသမီးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရေနတယ္ ဆိုၿပီးသိရပါတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ ႏွစ္၀မ္းကဲြညီအစ္မေတြဆိုလည္း အခ်ဳ႔ိလက္ထပ္သြားတာသာသိရတာ၊ ကေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရေနလဲဆိုတာ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။ အခုလိုဆံုျဖစ္မွပဲ စကားေတြေျပာလို႔ မဆံုးႏိုင္ၾကပဲ သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ မိသားစု သာေၾကာင္း၊ မာေၾကာင္း အားလံုးေမးျဖစ္ၾကေတာ့တယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ဖြားဖြားေမာင္ကေနေမြးတဲ့ သားသမီး၊ ေျမးျမစ္ေတြကိုေတာင္ မသိၾကေတာ့သလို အလွမ္းေ၀းကုန္ၾကပါတယ္။ ဖြားဖြားမွာ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္တည္း ရွိပါတယ္။ ဖြားဖြားအစ္မကလည္း သားတစ္ေယာက္တည္း ေမြးသလို၊ အဲဒီသားကလည္း ကၽြန္မနဲ႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္၀မ္းကဲြ ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိပါတယ္။ ဖြားဖြားေမာင္ကေတာ့ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယူတာေၾကာင့္ အဲဒီမိန္းမေတြကေမြးတဲ့ သားသမီး (အေမတို႔နဲ႔၀မ္းကဲြ ေမာင္ႏွမေတြ) ေလာက္သာ အေသအခ်ာသိပါတယ္။ သူတို႔ကေမြးၾကတဲ့ ကၽြန္မ တို႔နဲ႔ ႏွစ္၀မ္းကဲြ ေမာင္ႏွမေတြကိုေတာ့ လက္လွမ္းမွီသေလာက္သာ သိပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ေတြ ကတစ္ဆင့္ေမြးဖြားၾကတဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ဆို တူ/တူမေတြကိုေတာ့ လံုး၀မသိေတာ့ပါဘူး။ တေျမတည္း ေပမယ့္ အေနကေ၀းေနၾကတာကိုး၊ ၿပီးေတာ့ သူသူ ကိုယ္ကိုယ္ အလည္သြားႏိုင္ျခင္းကမရွိၾကဘူး။ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လံုးပမ္းေနၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အရင္တုန္းကလို အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ကအလုပ္ရွိရင္ တစ္အိမ္လံုးထိုင္စားလို႔ရတဲ့ အေျခအေနမဟုတ္ေတာ့ ဘူးေလ။

ကၽြန္မတို႔အရင္းအခ်ာျဖစ္တဲ့ အေနနီးၾကတဲ့ ဖြားဖြားရဲ႔ သားသမီး၊ ေျမး၊ ျမစ္ေတြေတာင္ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ကိုယ္မို႔ မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ အမ်ဳိးေတြြက တစိမ္းဆန္သလိုပဲေနာ္္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ အေနေ၀းေနၾကတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ေျပာဖြယ္ ရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲလားမသိ ကၽြန္မရဲ႔၀မ္းကဲြအစ္မအႀကီးဆံုး (ဖြားဖြားရဲ႔ေျမးအႀကီးဆံုး) ရဲ႔သားက လက္ထပ္သြားၿပီးေနာက္ ကေလးတစ္ေယာက္ရလာတာေတာင္ ကၽြန္မတို႔မသိလိုက္ပါဘူး။ ဖြားဖြားအလွဴမွာဆံုေတာ့မွ တူေတာ္ေမာင္ကိုေမးရပါတယ္။ ကေလးက ႏွစ္လသားေတာင္ရွိၿပီဆိုပဲ။ ဖြားဖြားရဲ႔ ျမစ္ကေမြးတာဆိုေတာ့ ဖြားဖြားရဲ႔ တီ ေတာ္တာေပါ့လို႔ ကၽြန္မတို႔ေဆြမ်ဳိးစပ္ကာ ေျပာျဖစ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖြားဖြားလည္း အဲဒီကေလးနဲ႔ဆို အေဘြးမ ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္မ ေဆြမ်ဳိးစပ္တတ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆြမ်ဳိး၇ဆက္ကို ကၽြန္မဖတ္ခဲ့ဖူးလို႔သိရတာပါ။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက သိသေလာက္ ကေတာ့ ဖိုး၊ ဘြား၊ ဘီ၊ ဘင္ ဆိုၿပီးၾကားဖူးတာ။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာ္စပ္ပံုေလးက ဒီလိုပါတဲ့…

အမိ အဖ သား/ သမီး

အဖြား အဖိုး ေျမး

အေဘးမ အေဘး ျမစ္

အေဘြးမ အေဘြး တီ

အဘဲမ အဘဲ ေျမာ့

အဘိမ အဘိ ကၽြတ္

အေဘာ္မ အေဘာ္ ကၽြတ္ဆတ္

အဲဒါေလးကို ကၽြန္မအေသအခ်ာမွတ္ထားရတာ။ ကၽြန္မက အလွမ္းေ၀းသြားတဲ့ေဆြမ်ဳိးေတြဆို သိပ္မေခၚတတ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မညီမကမွ ပိုဆိုးပါေသးတယ္ ခဲအိုနဲ႔ခယ္မေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိရွာဘူး။ ဒီလို ေဆြမ်ဳိးစဥ္ဆက္ဆိုပိုဆိုးမယ္။ ဟိုးအရင္ ဘုရင္ေခတ္ေတြတုန္းကဆိုရင္ အျပစ္ ႀကီးမားတဲ့ အျပစ္သားေတြကို္ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္၇ဆက္ထိ သတ္ျဖတ္ၾကတယ္လို႔ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲလိုသာဆို တကယ္ မ်ဳိးျပဳတ္ကုန္မွာပါပဲ။ ၇ဆက္ဆိုတာ နည္းတာမွမဟုတ္တာပဲ။ ဖြားဖြားေတာင္မွ ခုမွ တီ တစ္ေကာင္ း)) အဲ.. တီတစ္ေယာက္ပဲေနာ္ ။ အဲဒီကေလးကိုေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အလွဴေခၚမလာျဖစ္လို႔ ဓါတ္ပံုပဲျမင္ခဲ့ရေသးတယ္။

ဖြားဖြားအတြက္ တီေလးတစ္ေယာက္ရတယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာေနလိုက္ၾကတာ။ အလွဴၿပီးတဲ့ထိ ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္လိုေတာ္မွန္း ေဆြမ်ဳိးစပ္မၾကည့္မိေသးဘူး။ ေဆြမ်ဳိးထဲမွာ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ၀င္လာ လို႔ေပ်ာ္ေနၾကတာေလ။ ကၽြန္မအစ္မႀကီးဆိုလည္း သားကေမြးတဲ့ ေျမးရလို႔ေပ်ာ္ေနမွာအမွန္ပါပဲ။ (သူ႔ေျမးဓါတ္ပံုကိုဖုန္းနဲ႔ရုိက္ထားၿပီး၊ လူတကာလိုက္ျပေနလို႔ေလ) ကၽြန္မလည္းအားက်မခံ တူေတာ္ ေမာင္ရဲ႔ကေလးအေၾကာင္း ထိုင္၀မ္ကအစ္မကို သြားၾကြားမိတယ္။ အဲဒီလိုသြားၾကြားေတာ့မွ ဒုကၡလွလွ ေတြ႔ေတာ့တာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရာထူးတက္မွန္းမသိတက္သြားလို႔ပါ။ ကၽြန္မကလည္း တူေတာ္ေမာင္ ရဲ႔ သားနဲ႔ဆို ေျမးအဖြားတဲ့။ ဟိုက္! ေကာင္းေရာ။ ရာထူးကေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲ း))။ မႏွစ္ကပဲ အစ္မက သူ႔တူေတာ္ေမာင္ရဲ႕ မိန္းခေလးက ကေလးေမြးလို႔ သူအဖြားျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလို႔သိခဲ့ရၿပီး၊ အစ္မကို ဟားခဲ့၊ ေနာက္ခဲ့တာဘာၾကာေသးလို႔လဲ။ အခုကိုယ္ကျပန္ၿပီး ၀႗္လည္ေနၿပီ။ ခုေခတ္မ်ား ၀႗္လည္တာျမန္လိုက္တာေနာ္၊ (ေၾကာက္စရာပဲ) ေနာက္ဆို ဘာမွေတာင္မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ း))

ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္လည္း တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ အဖြားမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ နီးစပ္ရာ ကိုယ့္ညီမေတြကိုပါ နင္တို႔လည္း ဒီလိုပဲ အဲဒီကေလးနဲ႔ အဖြားေတာ္တယ္ေနာ္လို႔ ေျပာလိုက္တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့မွ အမ်ဳိးစပ္မၾကည့္ၾကတဲ့သူတို႔ေတြလည္း အာေမ႗ိတ္သံေတြ ထြက္လာ ေတာ့တယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းမွမဟုတ္တာ။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႔မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးက ကၽြန္မတို႔အားလံုးကို ရာထူး အသီးသီးတိုးေပးလိုက္တာပဲေပါ့။ း))

အမွတ္တရ ေရးသားပါသည္။