ျမန္မာတို႔ရဲ႔ တေပါင္းလ

ျမန္မာလမ်ားတြင္ ၁၂ႀကိမ္ေျမာက္လသည္ တေပါင္းလျဖစ္ေလသည္။ ပဌမလ၀က္သည္ ေဆာင္းရာသီစက္မွ မလြတ္ေသးေခ်။ ဒုတိယလ၀က္သို႔ေရာက္မွသာ ေႏြရာသီစက္သည္ စတင္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တေပါင္းလ သည္ ေဆာင္းတ၀က္ ေႏြတ၀က္ျဖစ္၍ ေန႔ပူလို႔ ညခ်မ္း၊ တေပါင္းလ သရမ္း ဟု လူတို႔ဆိုစမွတ္ ျပဳၾကသည္။

၂၇လံုးေသာ နကၡတ္မ်ား စုေပါင္းထြက္ေပၚလာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထန္းရည္မ်ား ေပါင္းစပ္က်ဳိခ်က္သျဖင့္ ထန္းေပါင္း ဟူေသာစကားမွ ေရြ႔လ်ားလာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း တေပါင္းလ ဟုေခၚတြင္သည္ဟုဆိုသည္။ ေဗဒင္အလိုအားျဖင့္ကား တေပါင္းလသည္ မိန္ရာသီျဖစ္၏။ မိန္ရာသီ၏ အရုပ္မွာ ငါး၂ေကာင္ျဖစ္သည္။ စန္းယွဥ္နကၡတ္ကား ဥတၱရ ဘရဂုဏၰီတည္း။ သရဖီ ကိုရာသီပန္းအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ ယင္းလတြင္ျမစ္မ်ား ေခ်ာင္းမ်ား ေရစစ္ကာ ေသာင္ခံုသဲျပင္မ်ားေပၚထြန္းသျဖင့္ သဲပံုေစတီတည္ေသာ ရာသီပဲြမ်ား က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ထိုလ၌ ေနထြက္ခ်ိန္ ၆နာရီ ၁၀မိနစ္ျဖစ္၍ ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ၅နာရီ ၅၀မိနစ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔တာ အနည္းငယ္တို၍ ညတာရွည္သည္။

တေပါင္းလသည္ ေဆာင္ၾကြင္း ေႏြဦးလျဖစ္သျဖင့္ ေလာက သဘာ၀အလံုးသည္ သစ္ပင္မ်ား ရြက္ေဟာင္းစြန္႔၍ ရြက္သစ္လြန္႔ကာ အညြန္႔အေညွာင့္မ်ား ေပၚထြက္ျခင္းျဖင့္ တင့္တယ္သာယာလွေပသည္။ ျမန္မာစာေပ ေလာကတြင္ ေရွးစာဆိုမ်ားသည္ တေပါင္းလကို အထူးဖဲြ႔ဆိုေရးသားခဲ့ၾကေလသည္။ အင္း၀ေခတ္ ရဟန္းစာဆိုရွင္ ဥတၱမေက်ာ္သည္ သူ၏ေတာလားကဗ်ာႀကီး၌ တေပါင္း၏တင့္တယ္ သာယာပံုကို ေလခေျမသက္၊ စ်ာန္၀ိတက္သို႔၊ သစ္ရြက္ေယာ္ယီ၊ ဣႏၵနီ၀ယ္၊ သိဂၤ ီတ၀က္၊ ဖက္၍ေဆးစံု၊ ျခယ္ေသာပံုသို႔၊ ရဂံုၿမိိဳင္တြင္း၊ ေတာလံုးလင္းသား ဟု ခ်ီးက်ဴးဖဲြ႔ဆိုခဲ့၏။

ရွင္အံုးညိဳကလည္း တေပါင္းလ၏ ၾကည္ႏူးရွဳခ်င္ဖြယ္ေကာင္းပံုကို ဂါထာ၆၀ပ်ဳိ႔တြင္ ကာဠဳဒါယီအမတ္ က ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားသည့္ဟန ္ဖဲြ႔စပ္ဆိုထားခဲ့သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ျပဇာတ္ဆရာႀကီး ဦးၾကင္ဥကမူ ရွစ္ခြင္တိုင္း မွုန္မွဳိင္းတဲ့ပတ္လည္ သဇင္ၾကြင္းငယ္ႏွင့္ အင္ၾကင္းသႏၱာညြန္႔ငယ္တို႔ ၊ ဖူးကြန္႔ကိုက္စည္။ ဘမရာ ေရႊပိတုန္းငယ္တို႔၊ ေခၽြသံုးၾက၀တ္ရည္၊ ဆြတ္ၾကည္ဘဲြ႔ေဖာ္ ကဲြ။ ယင္းသည့္ေန႔ဆိုင္၊ ရေသ့သူေတာ္ထိုင္မွ၊ ၫာဏ္မခိုင္ စ်ာန္ယိုင္ေလ်ာရတယ္၊ ရာသီတြင္ ခါညီေျပာေပပ၊ ေၾကာ၍သာၿမဲ။ ဟု တေပါင္းလ ၏ စာပန္းခ်ီကိုသီကံုးခဲ့ေပသည္။

ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတဲြ ၄ မွ..