တရားရလြယ္သူႏွင့္ တရားမရႏိုင္သူ

*အသိအမွတ္ စိတ္၍ ၿမဲသူက တရားရလြယ္ၿပီး

*အသိအမွတ္ ႀကဲသူ ေမ့ထားသူက တရားရရန္မလြယ္

ဥပမာ.. မိမိႏွစ္သက္ေသာ ၀က္သားတုံးကို ကိုက္စားေနလွ်က္က ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔လြတ္က်ခဲ့ ေသာ္လည္း ျပန္ေကာက္စားႏိုင္ပါသည္။ ထိုစားဆဲ ၀က္သားတံုးက ၾကမ္းျပင္သို႔မက်ပဲ မစင္ပံုေပၚသို႔က်သြားပါက ျပန္ေကာက္၍ မစားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေရေဆးေပးေသာ္လည္း မစားေတာ့ပဲ စြန္႔ပစ္ႏိုင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အလားတူစြာေသာ ၀က္တစ္ေကာင္သည္ မစင္လူးၿပီး မစင္ကိုစားေနဆဲ၊ ထို၀က္ကို တစ္ေနရာတြင္ သတ္ၿပီး အသားကိုလာေရာင္းပါက ၀ယ္စားႏိုင္ျပန္ပါသည္။

အဓိကတရားအခ်က္က..

ပဌမ မစင္ပံုေပၚက်သြားေသာ ၀က္သားတံုးကိုေရေဆးထားေသာ္လည္း မစင္ႏွင့္လူးခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မစင္ပံုေပၚကို က်ခဲ့သည္ကိုျမင္၍ အစဲြမျပတ္ေသာေၾကာင့္ မစင္ကိုရြြံရွာသျဖင့္ မိမိႏွစ္သက္ေသာ ၀က္သားတံုးကို စြန္႔ပစ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒုတိယ ၀က္သားဟင္းခ်က္ထားေသာ ၀က္သားသည္လည္း မၾကာမီကပင္ မစင္လူး၊ မစင္စားခဲ့ေသာ ၀က္ဟု သိထားေသာ္လည္း အျမင္မသန္ အသိမစဲြ အသိမၿမဲေသာေၾကာင့္ စားႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုသေဘာတရားကဲ့သို႔ ယေန႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ဆင္းရဲ၊ ငရဲ၊ အကုသိုလ္တရားဆိုးမ်ားက ဘ၀သံသရာ တေလွ်ာက္တြင္ ဒုကၡဆင္းရဲကို ႀကံဳေတြ႔ပါမည္ဟု ဓမၼက မည္မွ်ပင္ေဖာ္ျပဆံုးမထားေသာ္လည္း အသိအမွတ္ႀကဲၿပီး ဒုကၡဆင္းရဲကို ေမ့ထားႏိုင္သျဖင့္ အကုသိုလ္စရုိက္ဆိုးမ်ားကို ျပဳက်င့္ရဲၾကပါသည္။ မစင္လူးၿပီး မစင္စားထားေသာ ၀က္ကို သတ္စားႏိုင္သကဲ့သို႔ ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား တရားရရန္ မလြယ္ပါ။

စာေရးသူ ဓမၼမိတ္ေဆြ၏ ဓမၼစာစုမ်ား

မွတ္စု (၁) မွေဖာ္ျပပါသည္။