အထက္တန္းစားပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ဖို ့...

ဘယ္အလုပ္မဆို ဇဲြလံု ့လရွိၿပီး၊ စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္ပါမွ ေအာင္ျမင္မွဳကိုရမည္လိုဆို္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ လူေတြနဲ ့ဆက္ဆံေပါင္းသင္းရာမွာလည္း အရာရာကိုစိတ္ရွည္မွ သည္းခံမွ လူတိုင္း အေပၚေကာင္းစြာဆက္ဆံႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အလကားေနေဒါသထြက္တတ္တဲ့သူမ်ဳိး ကေတာ့ လူတိုင္းအေပၚေကာင္းႏိုင္ပါ့မလားလို ့ေတြးမိျပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျမင္ႏိုင္ဖို ့ပါ။ လူအခ်င္းခ်င္း၊ ပုဂၢိဳလ္အခ်င္းခ်င္းသည္းမခံရင္ ခိုက္ရန္ေဒါသျဖစ္လြယ္ပါတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးကစလို ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကစလို ့တဖက္လူ အေပၚနား လည္မွဳ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမွဳ မရွိဘူးဆိုရင္ အဲဒီလူအေပၚ သည္းခံႏိုင္မွဳဆိုတာလည္း ျဖစ္လာ မွာမဟုတ္ပါဘူး။

“သူမွန္ရင္လည္း ၀မ္းသာလိုက္ပါ။ သူမွားရင္လည္း သနားလိုက္ပါ။ မွန္မွန္ မွားမွားကုသိုလ္ပြား ပါ”လို ့ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ တဖက္သူ့က မွားၿပီးေတာ့ မလုပ္ တတ္ မကိုင္တတ္ျဖစ္ေနရင္ ကူညီစရာရွိတာကူညီပါ။ အဲလိုေနမွ စိတ္ေအးခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္ လို ့ လည္းဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားေတြအဖို ့သူမွန္ရင္ၿငိမ္ေနၿပီး၊ သူမွားရင္ေဒါသ အေလွ်ာက္ျပဳတတ္ၾကသလို မွားမွားမွန္မွန္ကုသိုလ္ပြားႏိုင္ၾကဖို ့ကိုဆင္ျခင္ႏိုင္မယ့္သူနည္းေန ပါေသးတယ္။

သူေတာ္ေကာင္းဆိုတာက ရဟန္းပုဂၢိဳလ္၊ တရားအလုပ္အၿမဲလုပ္ေနတဲ့ သူကိုမွေခၚဆိုၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေတာ္ေကာင္းဆိုတာ ဘုရားတရားေတာ္နဲ ့အညီ အက်င့္ေကာင္းက်င့္သူေတြ ကို ေျပာျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ ့က သေဘာထားလဲြေနလိို ့ပါ။ အက်င့္ေကာင္းဆိုတာက လည္း အဓိကေတာ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေပါ့။ ကုသိုလ္ အလုပ္ေတာ့လုပ္ၿပီး တစ္ခါ တစ္ရံ လူအခ်ဳိ ့ကိုသနားတတ္ရုံနဲ ့ေတာ့ အဲဒီလူကို စိတ္ေကာင္းရွိတယ္လို ့မဆိုႏိုင္ဘူးလို ့ ထင္ပါတယ္။ စိတ္ေကာင္းထားတယ္ဆိုတာ သတၱ၀ါအားလံုး အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္မေရြး ကိုမွ ႏိုင္ထက္စီးနင္းမျပဳပဲ၊ သမာ သမတ္က်စြာနဲ ့သေဘာထားတတ္ရပါမယ္။ မာနေတြ၊ ဂုဏ္ေတြနဲ ့ပိုင္းျခားၿပီး ဂုဏ္တူသူလူအခ်ဳိ ့ကိုေတာ့အေရးေပးဆက္ဆံၿပီး၊ နိမ့္က်သူလူအခ်ဳိ ့ ကိုေတာ့အႏိုင္ယူဆက္ဆံေနတာမ်ဳိးကလည္း သေဘာထားမမွန္ကန္ဘူးလို ့ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္က အဆင့္အတန္းျမင့္လာမွ ရင့္က်က္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္။ လူတုိင္း လူတုိင္းေနာ္…ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႔ အရည္ အခ်င္းကုိေဖာ္ျပေနတာျဖစ္ရမယ္လို ့ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ရဲ ့ၾသ၀ါဒမွာပါပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာခဲ့တာရွိပါေသးတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ သာသနာျပဳတာထက္ ကိုယ့္ ႏွလံုးသားမွာအရင္သာသနာျပဳရပါမယ္တဲ့။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ကုသိုလ္အလုပ္လုပ္တာ ပါပဲ။ (ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္တာေတြကိုမွ သာသနာျပဳတယ္မဆိုလိုပါဘူး။)
သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဘုရားေတြလိုက္တည္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး.. လူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမေတြ လိုက္နာက်င့္ၾကံတတ္ေအာင္.. ဘုရားအဆံုးအမေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးတာကို သာသနာ ျပဳတယ္လို႕ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္က လည္းဆိုထားပါေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ႏွဳတ္ေတြ စင္ၾကယ္ရမယ္၊ စိတ္ေတြ စင္ၾကယ္ရမယ္၊ အသိၫာဏ္ေတြ စင္ၾကယ္သြားရမယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္း စိတ္ရွည္ရမယ္၊ ဇဲြေကာင္းရမယ္၊ သည္းခံရမယ္၊ မာန္မာန မရွိရဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့သူ၊ ဂုဏ္ရွိတဲ့သူနဲ ့ေငြမ်ားမ်ားရွာႏိုင္ၾကတဲ့ သူအေတာ္မ်ားမ်ား မွာ မာန္မာနေတြ လႊမ္းေနတတ္ပါတယ္။ သူတို ့ ရဲ ့မာန္မာနေတြကလည္း သူတို ့အတြက္ အကုသိုလ္တရားေတြကို ဖန္တီးေပးေစတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖို ့လုိပါတယ္။ ကိုယ္က ခ်မ္းသာတာ ဂုဏ္ရွိတာကိုမာန္တက္ၿပီး လူအခ်ဳိ ့ကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းေျပာဆိုဆက္ဆံမလား၊ ကိုယ့္ေအာက္က်သူကိုႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံမလား အဲလိုျပဳမူျခင္းကိုက အကုသိုလ္ျဖစ္ေစပါမယ္ ဆိုတာကိုသတိထားသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မာနဆိုတာမထားသင့္ပါဘူး။ မာနဟာ လည္း ဒိ႒ိအမ်ဳိးႏြယ္ပါပဲ။

ဒီလိုေနရာ အမ်ားနဲ႔ ေနရတာ ကုိယ္အႀကိဳက္ခ်ည္း မျဖစ္ပါဘူး။ အခုဒီမွာ သူေတာ္ေကာင္း အခ်င္းခ်င္းသည္းခံသလို အရပ္ထဲ လူေပါင္းစံုနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါမွာလည္း အခုလိုအရွိန္ရထားမွ၊ သည္းခံႏုိင္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြရွိထားမွ၊ အထံု၀ါသနာေတြပါထားမွ သည္းခံႏုိင္တယ္လို ့ ေယာဂီမ်ားကိုေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ႀကီးကဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ သည္းခံျခင္းေၾကာင့္ အရာရာကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လို ့လည္းဆုိၾကပါတယ္။ သည္းခံျခင္းဟာ မာန္မာနမရွိမွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မာန္၊ မာနရွိသူမ်ားအဖို ့သည္းခံႏိုင္ဖို ့က မလြယ္ကူမွန္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္သိႏိုင္ပါတယ္။

အထက္တန္းစားပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ သည္းခံရမယ္၊ သေဘာထားႀကီးရမယ္၊ ခြင့္လႊတ္ရမယ္ ဒီသံုးခု မက်င့္ႏိုင္သေရြ ့အထက္တန္းစားပုဂၢိဳလ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲစဲြမွတ္ထားဖို ့ကို လည္း တရားျပဆရာေတာ္တစ္ပါးကဆံုးမထားပါေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္းစားပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ႏိုင္ဖို ့နဲ ့ သူေတာ္သူေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကဖို ့အားလံုး အတြက္လိုလားစြာ ဒီပိုစ့္ကိုေရးသားမိပါတယ္္။ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လည္း ၫာဏ္ပညာ မေကာင္းခဲ့လို ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အထက္တန္းစားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ဖို ့ကို ေတာ့ႀကိဳးစားေနမိမွာပါ။