တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့အိမ္ေလး (ဘေလာ့တစ္ႏွစ္ျပည့္ျခင္း)

တစ္ႏွစ္ျပည့္ဘေလာ့အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ ့ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ ကၽြန္မရဲ ့ စာေရးတဲ့ နာမည္ (ဘေလာ့မွာအသံုးျပဳတဲ့နာမည္) နဲ ့ပတ္သတ္လို ့ပါပဲ။ ေရးခ်င္တာ၊ ေျပာခ်င္ ခဲ့တာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ တစ္ႏွစ္ျပည့္မွပိုစ့္တင္ဖို ့လုပ္ထားခဲ့တာပါ။

ကၽြန္မ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ႏွစ္ ၈ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ စာေရးခ်င္လာတဲ့ေရာဂါပိုးက ဘယ္လိုကဘယ္လို ေရာက္လာတယ္မသိဘူး။ အေဖေရးခိုင္းခဲ့တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းသူဘ၀ေပ်ာ္ပါးတုန္း၊ ၀ါသနာ လည္းမပါခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ ့ စာတို၊ စာအပိုင္းအစေလးေတြ စေရးၿပီး၊ နီးစပ္ရာခင္မင္ တဲ့သူေတြ ကို ေလွ်ာက္ျပၾကည့္တယ္။ အနီးဆံုးကေတာ့့ ကိုယ့္ဘႀကီးေပါ့။ သူကအႏုပညာနယ္ ပယ္ကျဖစ္ၿပီး စာေတြလည္းေရးသားခဲ့ဖူးတာ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ သူ ့ဆီကအႀကံေပးခ်က္ကို လိုတယ္လို ့ ယူဆမိတယ္။ ဘႀကီးက ကၽြန္မရဲ ့စာအပိုင္းအစေလးေတြဖတ္ၿပီး ေရးလို ့့ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတာနဲ ့ စေရးေတာ့တာပဲ း) (၀ါသနာက မ်ဳိသိပ္ထားလို ့မရဘူး)။ ဒါေၾကာင့္ ကေလာာင္နာမည္တစ္ခု အသည္းအသန္ရွာေဖြမိတယ္။ ပထမေတာ့ ေပါက္ကရနာမည္မ်ဳိးစံုေလွ်ာက္ေပးဖူးတယ္။ တစ္ခုမွလည္း ကိုယ့္အၾကိဳက္ေတာ့မရွိခဲ့ဘူး။ သမီးအႀကီးဆံုးမို ့သမီးႀကီးနာမည္နဲ ့လည္း ေရးခဲ့ေသးတယ္။ မိုးရာသီဖြားဆိုလို ့ မိုးနဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ နာမည္ေတြလည္း မွည့္ၾကည့္ဖူး တယ္။ တစ္ခုမွေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္မျဖစ္ဘူး။ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြလည္း ပါမလာခဲ့ပါဘူး ။ း)

ဒီလိုနဲ ့ကၽြန္မေရးတဲ့စာတုိေပစေလးမ်ားကို ဟိုလူ ့ဆီျပၾကည့္၊ ဒီလူ ့ဆီျပၾကည့္ေပါ့။ နာမည္ ေတြကလည္းေပါင္းစံုနဲ ့။ အဲဒီမွာ "အနမ္း"ဆိုတာကိုလည္းေရြးမိသြားတယ္။ “အနမ္း” ဆိုတဲ့ နာမည္ကိုေရြးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကဒီလို…။ ကၽြန္မရဲ ့အဖြားနာမည္က “နန္း” ျဖစ္ေနတာ၊ ရွမ္းလူမ်ဳိးမဟုတ္ေပမယ့္ ဖြားဖြားအေဖက ရွမ္းျပည္သြားၿပီးျပန္ေရာက္မွ ဖြားဖြားကို နာမည္ မေပးရေသးလို ့ဆိုၿပီး ရွမ္းတို ့ရဲ ့ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ ့ “နန္း” ဆိုတာေလးကို မွည့္ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ ကၽြန္မကို ေမြးေတာ့လည္း အေဖက ကၽြန္မကိုအဖြားနဲ ့တူလို ့ဆိုၿပီး အဲဒီ “နန္း” ဆိုတာကိုထည့္ ၿပီး မွည့္ေခၚျပန္ပါတယ္။ နန္း….. ေက်ာင္းနာမည္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားမထားခဲ့ ဖူးေတာ့ ဒီနာမည္ကိုေခၚတဲ့သူ သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေလာက္သာေခၚဖူးတာ။ “နန္း” ပါလို ့တစ္ခ်ဳိ ့ကေတာင္ ရွမ္းလား လို ့ ေမးဖူးတယ္။ (ရွမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ ပါးအို ့နီနီေလးနဲ ့ရွမ္းမေလးေတြကိုေတာ့ သေဘာက် မိသား) တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း တရင္းတႏွီးနဲ ့အိမ္မွာေခၚၾကတဲ့ နာမည္ေတြကိုသာေခၚေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မကိုလည္း မီးမီး လို ့ပဲ လူသိတာမ်ား ၾကတယ္။ ယခုထိပါပဲ။ တစ္ခ်ဳိ ့ကေတာ့ နာမည္ရင္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ း)

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မမွာနာမည္ေတြမ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္၊ အိမ္နာမည္၊ ကရင္မႀကီး တစ္ေယာက္ကေပးခဲ့တဲ့နာမည္၊ အေမ့သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြေခၚတဲ့ နာမည္၊ အဂၤလိပ္သင္တန္းေက်ာင္းက ဆရာမေပးခဲ့တဲ့ နာမည္၊ အေဖက ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ့နာမည္၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ တကယ္တမ္း စာေရးဖို ့နာမည္ေလးေရြးတာက်ေတာ့ခက္ေနၿပီး တစ္ခုမွ အဆင္မေျပပါဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ အဖြား ကို ခ်စ္ေသာအားျဖင့္ “နန္း”ကိုေရြးမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဖြားနာမည္အတိုင္း “န” သတ္နဲ ့ေတာ့ နန္းလို ့မျဖစ္တာနဲ ့ "မ"သတ္ကိုေရြးလိုက္တယ္ “နမ္း” ေပါ့။ တစ္လံုးတည္းဆိုေတာ့လည္း ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းမသိ၊ ဘာမွန္းမသိတာနဲ ့ တနဂၤေႏြ နံျဖစ္တဲ့ “အ” အကၡရာေလးပါထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္၊ “အနမ္း”ေပါ့။ အဓိပၸါယ္လည္းရွိသြားတာမို ့ အဲဒီနာမည္ကိုပဲေရြးျဖစ္သြားတယ္။ စာေရးတဲ့ အခါမွာလည္း နာမည္အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ ့ေရးခဲ့ ေပမယ့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ စာေရးသူနာမည္မွာ “အနမ္း” ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနာမည္နဲ ့ပဲ ဆက္လက္ေရးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့မွာစာေရးေတာ့လည္း ေထြေထြ ထူးထူးနာမည္အသစ္ကိုရွာမေနေတာ့ပဲ ဒီနာမည္ကိုသာအသံုးျပဳၿပီး၊ ေရးသားလိုက္ရျခင္္းပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီနာမည္ကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးႀကီးျဖစ္ၿပီး သူတို ့ အဖို ့ ေခၚရတာလည္း အခက္အခဲျဖစ္ပံုရပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာခင္မင္တဲ့သူတစ္ခ်ဳိ ့ အထူးသျဖင့္ ေယာက်ာၤးေလးေတြေပါ့။ ဘယ္လိုေခၚရမွန္းမသိလို ့ ကၽြန္မရဲ ့ အိမ္နာမည္ကိုပဲေခၚခိုင္းခဲ့ ရသလို၊ တစ္ခ်ဳိ ့က်ေတာ့လည္း အစ္မလို ့ပဲေခၚၾကပါတယ္။ ဒီနာမည္ေၾကာင့္ အဲလိုေလးေတြ ေတာ့ရွိခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ေရးေတာ့လည္းဒီလိုပါပဲ။ ဘေလာ့ကိုလာလည္ၾကသူ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြက နာမည္နဲ ့ ပတ္သတ္လို ့ ေခၚရတာတစ္မ်ဳိးႀကီးပဲေနာ္တို ့၊ အသည္း ယားစရာႀကီးတို ့၊ ေဇာ္ ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးဆိုရင္ မကစ္(စ္) ပြတ္စ္ း) ဆိုၿပီးအသံထြက္ေလးနဲ ့ တစ္မ်ဳိး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ နမ္းဆိုေတာ့ ဘယ္လား၊ ညာလားတဲ့ စီဗံုးထဲမွာ ေအာ္သြားၾကဖူးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းခေလးေတြေနာက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ သူတို ့ ေအာ္သမွ်ကိုဖတ္ၿပီးၿပံဳးမိပါတယ္။ ကၽြန္မကိုခင္လို ့မင္လို ့ သာ အဲဒီလုိမ်ဳိး ေနာက္တာေလးေတြလုပ္သြားတာေပါ့။ အဲလိုပဲ ကၽြန္မ ယူဆတယ္။ း)

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ ကေလာင္ကို “အနမ္း”လို ့ေပးတာ ရွက္စရာလို ့ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က မထင္ခဲ့မိပါဘူး။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ဒီနာမည္ေရြးခဲ့တာလည္း အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို ့ျမင္ပါတယ္။ “အနမ္း” ဆိုတဲ့သေကၤတဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သရုပ္ေဖာ္ညႊန္းတယ္လို ့ယူဆပါတယ္။ သမီးရည္းစားမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို ့လူ ့ေလာကကို၀င္ေရာက္မလာခင္ အမိ၀မ္းထဲမွာ ကတည္းက မိဘဆိုတာသူတို ့ရဲ ့ရင္ေသြးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို ့ကိုခ်စ္ခင္ၿပီးသားပါ။ ေမြးဖြားလာတဲ့ ေနာက္လည္း သားသမီးေလးေတြကို ရင္ထဲကေပါက္ဖြားလာတဲ့အခ်စ္၊ ေမတၱာေတြေၾကာင့့္ အနမ္းေလးေတြေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာနဲ ့တပည့္ေလးမ်ား၊ ေမာင္ႏွမသားခ်င္း မ်ား၊ ဦးေလး အေဒၚနဲ ့ တူ တူမေလးမ်ား စတဲ့ သူေတြရဲ ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကိုလည္း အနမ္း မ်ားနဲ ့ေဖာ္ညႊန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဦးေလးႀကီးေရးတဲ့ အနမ္းေတြကိုစာဖဲြ ့ထားတယ္ ဆိုတဲ့ ပိုစ့္မွာလည္းပါပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ေဆြမ်ဳိးတစ္စုဆိုရင္ (ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္အခ်ိန္က) သီတင္းကၽြတ္ကန္ေတာ့တဲ ့ အခါတိုင္းမွာ လူႀကီးေတြကမုန္ ့ဖိုးေပးၿပီး သူတို ့ကို ျပန္ၿပီး နမ္းခိုင္းသလို၊ သူတို ့ကလည္း ကၽြန္မတို ့တစ္ေတြကိုအျပန္အလွန္ အနမ္း ေတြျပန္ေပးေလ့
ရွိခဲ့ပါတယ္။ (အဖိုးနဲ ့အဖြား၊ ဘႀကီးနဲ ့ႀကီးေဒၚ၊ အန္တီနဲ ့အန္ကယ္ စသည္တို ့ေပါ့)။ ဒါေၾကာင့္ အနမ္း ဆိုတာလူေတြအားလံုးနဲ ့ သက္ဆိုင္တဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါပဲလို ့ကၽြန္မခံယူထားမိတယ္။

မက္မက္ရဲ ့အိမ္ေလးမွာ အား၀ါး ဆိုၿပီး အနမ္းေပးေနတဲ့ေကာင္မေလးပံုေလး တင္ထားတာကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ဒါလည္း သူဟာသူ ့ရဲ ့ဘေလာ့အိမ္ကိုလာလည္သမွ် မိတ္ေဆြအေပါင္း ကို ခ်စ္ခင္တဲ့သေဘာပဲလို ့ ကၽြန္မေတာ့ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ စီဗံုးထဲေတြမွာ သူေအာ္ေအာ္သြား တဲ့ အာ၀ါးးးးးးးးးးး ဆိုတာေလးကလည္းထိုနည္းတူပါပဲ။

ကၽြန္မနာမည္နဲ ့ကၽြန္မအယူအဆကိုရွင္းျပရျခင္းအေပၚနားလည္ၾကမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ ဒီလို ေျပာျပရျခင္းဟာလည္း အယူအဆေတြလဲြမွားၾကမွာစိုးလို ့တစ္ခုတည္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကို ဒီကေလာင္နာမည္နဲ ့ပတ္သတ္လို ့သေဘာမက်ပဲ အျပစ္တင္တဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ ကၽြန္မဘေလာ့ကို စာလာဖတ္သူမ်ားအားလံုးကို ေတာ့ ကၽြန္မေက်းဇူးတင္ခင္မင္မိ္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူတစ္ဦးပါ၊ ကၽြန္မ ကိုခ်စ္ခင္လို ့ေနာက္ေျပာင္တာေတြကို ကၽြန္မကအျပစ္မျမင္တတ္ပါဘူးဆိုတာလည္း သိေစ ခ်င္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါအားလံုးကိုလည္း ေမာင္ႏွမေတြလိုပဲသေဘာထားကာ၊ ခင္မင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ ့ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း လင့္မလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မအားရင္အားသလို အလည္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းတဲ ့ ညေတြမွာဆိုရင္ ဘေလာ့ရြာေတြထဲကို အလည္သြားရင္း၊ စာေတြဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကြန္နက္က်သြားတဲ့အခါမွသာ စီဗံုးမွာမေရးသားႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္၊ နက္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္တိုင္းကိုေတာ့၊ ဘေလာ့ဂါေတြကို ကၽြန္မ ႏုတ္ဆက္ေလ့ရွိပါတယ္။

ဘေလာ့ေရးသူအားလံုး အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းရင္း၊ ကၽြန္မရဲ ့တစ္ႏွစ္ျပည့္ ဘေလာ့ အမွတ္တရေလးအျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မဘေလာ့ျဖစ္ေျမာက္ျခင္းကိုကူညီခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္မညီမနဲ ့သူ ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလး၊ သည့္ေနာက္ ဘေလာ့မွာစီဗံုးထည့္ဖို ့နဲ ့လိုအပ္တာမ်ားကို ေျပာၾကားကူညီေပးခဲ့တဲ့ ေမာင္ေလးမင္းထက္ (အလင္းတန္း) ၊ အဲသည့္ေနာက္ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာေလးမ်ားကို ယခုထိလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အမျဖစ္သူ မကိကီ ( idiotlove ) တို ့ကိုေက်းဇူးအထူးပါ။

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္တဲ့ (မ) အနမ္း