တစ္ႏွစ္တာကာလဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေလး



တစ္ႏွစ္တာဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလက တကယ္ေတာ့ဘာမွမဟုတ္သလိုပဲ ျမန္လိုက္တာလို ့ ကၽြန္မ ညည္းတြားမိတယ္။ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်ိန္ေတြနဲ ့ကြာလိုက္တာဟု ညည္းတြား လာရတဲ့အထိပဲ။ ကေလးအရြယ္တုန္းကေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ၾကာလိုက္တာလို ့ထင္ခဲ့မိ တယ္။ ျမန္ျမန္လူႀကီးျဖစ္ခ်င္လို ့လားေတာ့မသိ။ မူလတန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀မွာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြလိုျဖစ္ခ်င္ေနၿပီး၊ အလယ္တန္းလည္းေရာက္ေရာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူအစ္မႀကီးမ်ားကို အားက်မိျပန္သည္။ အထက္တန္းေရာက္ျပန္ေတာ့ တစ္ခါ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ျဖစ္ခ်င္လာျပန္ပါတယ္။ လူ ့အလိုကျပည့္ကိုမျပည့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေလ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို တက္ရေအာင္ကေတာ့ ဆယ္တန္းစာေမးပဲြကို ေအာင္ျမင္ ေအာင္မနည္းႀကိဳးစားေျဖဆိုလာခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ အခ်ိန္ေတြဟာ တစ္ေရြ ့ေရြ ့ကုန္ဆံုးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းစာနဲ ့ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာေက်ာ္ျဖတ္ေနခ်ိန္မို ့အခ်ိန္ဟာ ကာလအတိုင္း အတာ တစ္ခုထိေတာ့ၾကာေနသလိုပဲ လို ့ ထင္ခဲ့ မိပါတယ္။

အခုေတာ့ တစ္ႏွစ္တာကာလ ဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ အင္မတန္ကိုျမန္သလိုပဲလို ့စိတ္ထဲထင္မိလာ တယ္။ မႏွစ္က နဲ ့ဒီႏွစ္ အခ်ိန္ဟာ ခဏေလးမွ တကယ့္ခဏေလးလိုပါပဲ။ တစ္ႏွစ္တာ ကာလဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ငါဘယ္လိုအသံုးခ်ခဲ့သလဲ။ ငါ့ရဲ ့တစ္ႏွစ္တာဟာ အသံုးက်မွဳေတြရွိခဲ့ပါ ရဲ ့လားလို ့ျပန္ေတြးေတာၾကည့္ရမယ္။ အဲဒီလိုၾကည့္တဲ့အခါမွာ ငါဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အသံုးက်တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း အက်ဳိးရွိေအာင္ေတာ့ လုပ္ခဲ့ရမယ္လို ့ သိျမင္ လာတယ္။ ကိုယ္သိလာတဲ့အတိုင္း တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ကိုယ္ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလဲ။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ခဲ့သလဲ။ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သလဲ။ အကုသိုလ္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့သလဲ။ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ နဲ ့အကုသိုလ္ ဘယ္ဟာ က ပိုမ်ားေနလဲ။ အကုသိုလ္ကပဲ ပိုမ်ားေနလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္္။ ဒါဆို ကိုုယ္ေနခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ဘာအက်ဳိးရွိေစမလဲ။ ေန ့စဥ္နဲ ့အမွ် အကုသိုလ္တရားေတြက ကင္းကိုမကင္းႏိုင္ၾကေသးတာလားမသိ။ ထစ္ခနဲ ဆိုေဒါသထြက္ ေနတတ္ၾကတဲ့ စိတ္ေတြကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေန ့မွာ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေဒါသထြက္သလဲ ဆိုတာကို အရင္ဆံုး ျပန္သံုးသပ္ရမွာပဲ။

မႏွစ္ကေတာ့ ကၽြန္မေမြးေန ့မွာ တိပိဋကေက်ာင္းေတာ္မွာ သံဃာကုန္ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ တယ္။ ကၽြန္မ ဦးေလးေပးခဲ့တဲ့မုန္ ့ဖိုးကိုတစ္ျပားမက်န္လွဴႏိုင္ခဲ့လို ့လည္း ပီတိျဖစ္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္အလွဴေလးေတြအေနနဲ ့ကေတာ့ ကၽြန္မေရာက္ေနက် ေဆးရုံက ဆင္းရဲၿပီးေဆး ကုသခံေနရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို ကၽြန္မရဲ ့စာမူခေလးေတြ ရသေလာက္ဆုေဆာင္းကာ လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းပါပဲ။ အဲဒီအလွဴကေတာ့ ကၽြန္မေဆးရုံသို ့ေရာက္တိုင္း ႀကံဳတိုင္း ဆိုသလိုျပဳ လုုပ္ခဲ့တာေလးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ဆိုတာအဲေလာက္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မလုပ္မိတဲ့ အကုသိုလ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလိုုက္မလဲ။ ငါးပါးသီလ ကိုလံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ရုံမွတစ္ပါး၊ အျခားကုသုိလ္ဆိုသည္က ထူးထူးျခားျခားလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေဒါသထြက္တတ္တာကလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ထစ္ခနဲ ဆို ေဒါသထြက္တာမ်ဳိးမဟုတ္ေပမယ့္၊ depression ျဖစ္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ေဒါသထြက္လြယ္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေဒါသထြက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္တာကအျမတ္လို ့ပဲ ယူဆလိုက္တယ္။ ဒီလိုသိလိုက္ရင္ေတာ့ ေဒါသျဖစ္ခ်ိန္ မရွည္ေတာ့ဘူးေလ။

ဒီေလာက္နဲ ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်နပ္မွဳရွိတယ္လို ့ေတာ့ မဆိုႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ကုသိုလ္အလုပ္ဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အကုသိုလ္အလုပ္ထက္ အမ်ားႀကီးေလ်ာ့နည္းေနပါေသး တယ္။ ကၽြန္မရဲ ့ကုသိုလ္အလုပ္က၂၀% ေလာက္ပဲရွိပါလိမ့္အံုးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို % မ်ားမ်ားလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို ့ကို အခ်ိန္နဲ ့အမွ်ႀကိဳးစားရေတာ့မွာပါ။

ကၽြန္မရဲ့ေမြးေန ့့လည္း ေရွ ့လဆို ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အျဖစ္ေရာက္လာပါေတာ့မယ္။ ေနာက္ထပ္ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးလာတာနဲ ့အမွ် အက်ဳိးရွိတဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ၾကရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အသိအတိုင္း၊ လုပ္ႏိုင္ဖို ့ ကိုလည္းႀကိဳးစားရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ မႏွစ္ကလို အလွဴႀကီးေပးႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္မ်ဳိး လုပ္သင့္ သလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားေနရပါေသးတယ္။ ခုထိလည္း ဘာမွေတြးလို ့မရေသးပါဘူး။

အဓိကကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားတဲ့ စိတ္ေကာင္းရွိဖို ့ပါပဲ။ စိတ္ေကာင္းရွိဖို ့ကို ကၽြန္မႀကိဳးစားေနမွာပါ။ ဒီထက္ပိုၿပီး ကိုယ့္အက်ဳိးတစ္ခုတည္းသာမဟုတ္တဲ ့သူတစ္ပါးအက်ဳိး ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေပးဖို ့ကို ကၽြန္မႀကိဳးစားၾကည့္သြားခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးပါ။ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြကို ကၽြန္မစိတ္၀င္စားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပါ၀င္မလွဳပ္ရွားႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မလုပ္ႏိုင္တာက အေတာ္ကိုနည္းပါးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မကိုယ့္ကိုကိုယ္အားမရႏိုင္တာပဲေပါ့။ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ဓါတ္က်မိတဲ့ အထိျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မေမြးေန ့နဲ ့အတူ ကၽြန္မ ဒီဘေလာ့ေလး စေရးတဲ့ အခ်ိန္ေတာင္ မၾကာခင္တစ္ႏွစ္ျပည့္ ပါ ေတာ့မယ္။ ဘေလာ့မွာ ကၽြန္မအက်ဳိးရွိတဲ့စာေတြ ဘယ္ေလာက္ေရးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ကၽြန္မ စာေရး တဲ့၀ါသနာပါလို ့ ဒီဘေလာ့မွာ စာေတြေရးခဲ့ျခင္းပါ။ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ ၊အေၾကာင္းအရာေတြ တစ္ႏွစ္အတြင္းဘယ္ေလာက္ေရးခဲ့လဲ၊ အဲဒီထဲကမွ သူတစ္ပါးကိုအက်ဳိးျပဳ၊ ဗဟုသုတရ ေစခဲ့ တာမ်ဳိး ဘယ္ေလာက္ေရးခဲ့သလဲ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္မိတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိုေသးပါလား ဆိုတာကိုသတိျပဳမိလာရတယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း အားမလိုအားမရျဖစ္လာမိ တယ္။

ကၽြန္မ စာေတြမ်ားမ်ားမေရးႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့စာဟာ စာဖတ္သူကိုတစ္ခုခု ေပးစြမ္းႏိုင္ရမည္ဆိုတဲ့ စာေရးဆရာတို ့ရဲ ့ႏွလံုးမူကို လက္ကိုင္က်င့္သံုးႏိုင္ပါရဲ ့လား။ ကိုယ့္ကိုက္ိုယ္အရာတိုင္းမွာ စစ္ေဆးဖို ့လိုလာျပီလို ့ကၽြန္မယူဆမိတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးျပင္းလာတာနဲ ့ အမွ် ကၽြန္မလုပ္ရပ္တိုင္းကို အမွားမျဖစ္ခ်င္ေတာ့သလို အဲဒီအမွားေတြ အတြက္လည္း ကၽြန္မေနာင္တမရခ်င္ဘူး။ ဘယ္အရာကိုမွ ေနာက္ထပ္ေနာင္တမရခ်င္ ေတာ့ဘူး၊ ဘ၀မွာ ကိုယ္ေနရတဲ့အခိုက္ အခ်ိန္ကိုအက်ဳိးရွိစြာပဲ အသံုးခ်ခ်င္ေတာ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားမရဘူး။ အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေန၊ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္က ကၽြန္မအတြက္ မ်ားေနသလားလို ့ ေတြးမိရင္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ အရာရာကိုလုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို ့ ကၽြန္မ ခႏၶာမွာ အင္အားေတြ ျပည့္ႏွက္ေနခ်င္တယ္။

တစ္ေန ့၂၄နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအက်ဳိးရွိစြာသံုးတဲ့ အခ်ိန္ကဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္မလဲ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ကၽြန္မ ခ်တြက္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မနက္ႏိုးၿပီးလို ့ဘုရားရွိခိိုး၊ ဘုရားစာရြတ္တာက ၁နာရီ၊ ညေနဖက္မွာတစ္ႀကိမ္ ဘုရားစာရြတ္ဖတ္တာ၁နာရီ၊ ေန ့လည္ ထမင္းစားၿပီး အားတဲ့အခ်ိန္မွာ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္တယ္၊ ဒါလည္း ၁နာရီ ၁နာရီခဲြ ေလာက္ပါပဲ။ ညေနဖက္ကိုေတာ့ ဟိုစာအုပ္ေလးေကာက္ကိုင္ ဖတ္လိုက္ ဒီစာအုပ္ေလး ေကာက္ကိုင္ဖတ္လိုက္နဲ ့အဲဒါကေတာ့ ၂နာရီေလာက္ၾကာမယ္ ။ စိတ္ကူးရရင္ စာေရးတယ္။ စာေရးရင္ေတာ့အခ်ိန္အကန္ ့အသတ္သိပ္မရွိဘူး။ စိတ္ကူးေပါက္သလို ေပၚလာ ရင္ ေပၚလာတဲ့အေၾကာင္းေတြေရးေနေတာ့တာပဲ။ ညဖက္ကိုေတာ့ ဘေလာ့ေတြ၀င္ၿပီး စာဖတ္ ေသးတယ္။ ဘေလာ့၀င္စာဖတ္ျဖစ္ရင္ေတာ့နည္းနည္းအခ်ိန္ပိုၾကာတယ္။ ဘေလာ့ဂါ ေတြရဲ ့ မွ်ေ၀ေရးသားျခင္းေတြကို ေလ့လာဖတ္ၾကားတယ္။ ေနာက္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်က္ေလးေတြ မွတ္သားတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ကၽြန္မရဲ ့အစားစားခ်ိန္၊ ေရခ်ဳိး၊ နားခ်ိန္၊ အိပ္စက္ခ်ိန္ တို ့အျဖစ္အသံုးျပဳရပါတယ္။

တစ္ေန ့ဆိုတဲ့ ၂၄နာရီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအတြက္အက်ဳိးရွိတာ ၈နာရီ၊ ၉နာရီ ေလာက္ပဲရွိမယ္ ထင္ပါရဲ ့။ အဲဒီလိုခ်ိန္ဆမိေတာ့လည္း ကၽြန္မကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္ဘူးျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို ကိုလုပ္ခ်င္သလို၊ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာလည္း ကၽြန္မ မေတာင့္မတလွဴဒါန္းခ်င္ျပန္ေရာ၊ ဒါက်ေတာ့လည္း ကၽြန္မမွာ ၀င္ေငြဆိုတာအေသအခ်ာမရွိ ျပန္ဘူး။ အဲလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္မဘာလုပ္ရမလဲ၊ ဒီႏွစ္ရဲ ့ကၽြန္မေမြးေန ့မွာ မႏွစ္ကေလာက္ မလွဴႏိုင္ရင္ေတာင္ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္။ ထူးထူးျခားျခားဆိုတာက လည္း ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတာမ်ဳိးကိုမဆိုလိုပါဘူး။ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေလးပါပဲ။ ေကာင္းတာ ေလး တစ္ခုေလာက္လုပ္ျဖစ္ရင္ကိုပဲ ၾကည္ႏူးမိမွာပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ႏွစ္တာအခ်ိန္ကုန္ဆံုးလို ့ေရွ ့ဆက္မယ့္အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ေကာင္းတာ ေတြကိုသာ အက်ဳိးရွိရွိနဲ ့အခ်ိန္မ်ားမ်ားလုပ္ႏိုင္ဖို ့ကို အရင္ႀကိဳးစားရအံုးမွာပါ။ အဲဒီအတြက္ လံုလ ၊ ၀ီရိယ၊ ကိုယ္စြမ္းအား၊ ၫာဏ္စြမ္းအားေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကၽြန္မရဲ ့အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္းေမာင္ေလးမ်ား၊ ့ဘေလာ့မွ ေမာင္ေလး ညီမေလးမ်ားနဲ ့ အသိ မိတ္ေဆြမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ေတြတိုးလာရပါတယ္။ သူတို ့ေတြရဲ ့အားေပးသံ၊ ေျပာဆိုသံနဲ ့စကားလံုးမ်ား ဟာ ကၽြန္မအတြက္ အားေဆးပါပဲ။ ဒီပိုစ့္ေလးက ကၽြန္မရဲ ့တစ္ႏွစ္ တာကာလကို သံုးသပ္မိျခင္းနဲ ့ကၽြန္မေမြးေန ့အႀကိဳသေဘာေလးအျဖစ္တင္ရျခင္းပါ။ လာေရာက္ဖတ္ရွဳေပးတဲ့ သူအားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

အနမ္း

ဒီပိုစ့္ေလးေရးၿပီးမွပဲ ကၽြန္မေမြးေန ့အတြက္ အဆင္ေျပမွဳေလးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။ အဲဒီ အတြက္လည္း ကၽြန္မ အစ္မကို ေက်းဇူးအထူးပါလို ့….

17 ေယာက္ေဆြးေႏြးခ်က္:

kiki said...

ေမြးေန ့မွာ လွဴခ်င္တဲ့ အလွဴေတြ မ်ားမ်ားလွဴ နုိင္ပါေစ ။
ရွိသမွ် အခ်ိန္ေတြ မွာ ေကာင္းမွဴ ကုသိုလ္ ေတြ စိတ္ရွိသေလာက္ လုပ္နုိင္ ပါေစ ။

စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္း နဲ့ ျမင္ရင္ . လုပ္ရင္
အလုပ္ေကာင္း ေတြ ျဖစ္မွာပဲ မဟုတ္လား

( ကုသိုလ္ ျပဳ ျပီးရင္ .. အမွ် ေဝေပးဦး ေနာ္ ။။ )
ဘေလာဂ္ေတြလည္း ေရးနုိင္ ဖတ္နုိင္ ပါေစ ။။ ေဟးေဟး

yaewoori said...

ေမြးေန႕လားေျပာ

ဒါေရးျပီးအဆင္ေျပစရာ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့
တေန႕ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးတင္ေလ

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ၾကယ္ေႂကြတာၾကည့္ျပီးဆုေတာင္းေနာ္
ကံေကာင္းေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ. ျပည္.ဝလွပ ေအာင္ျမင္ ပါေစ

ေမာင္ေကာင္း said...

အစ္မေရ.. ဒီလိုေလး စဥ္းစားႏိုင္တာဟာ အစ္မအတြက္ အျမတ္ပါပဲ..။ ပုထုဇဥ္မလို ့ အကုသုိလ္နဲ႕ေတာ့ မကင္းႏုိင္ပါဘူးအစ္မ..။ ဒါေပမယ့္လည္း နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားေနရမွာေပါ့။ အစ္မေရးတဲ့ စာေတြ ဖတ္ရင္းလည္း သာဓုေခၚမိပါတယ္။ ကိုယ္က ကုသုိလ္ေတြ သိတ္အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့လည္း စိတ္အားမငယ္ပါနဲ႕။ အၿမဲတမ္း စိတ္ေကာင္းေလးေမြးၿပီး မိမိအက်ိဳး အမ်ားအက်ိဳး လုပ္ေဆာင္ေနတာဟာ တရားက်င့္ေနတာနဲ႕ အတူတူပါပဲအစ္မ။ အဲ့လိုလုပ္ေနရင္းနဲ႕ကို ငါ့အတြက္ဆိုတာ မပါေတာ့ဘူး.. အမ်ားအတြက္ဆိုတဲ့အတြက္ ငါဆိုတဲ့ အတၱဒိ႒ိက အလိုလိုျပဳတ္ေနတာပါ။ ေနာက္ၿပီး တရားေတြမထိုင္ႏုိင္ တရားစာေတြ အခ်ိန္ျပည့္ မရြတ္ဖတ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္ေကာင္းေလးထားၿပီး စိတ္ထားေကာင္းေလးနဲ႕ ေနေနတာဟာလည္း တရားက်င့္ေနတာနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက.. အစ္မ ကုသုိလ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးပါ။ ကုုသုိလ္ေတြ.. ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ ႀကီးႀကီးမားမား မလုပ္ႏုိင္ေပမယ့္.. တကယ္လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြကို ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ တတ္စြမ္းသေလာက္ေလး ေပးလွဴတာဟာလည္း မြန္ျမတ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတာပါပဲအစ္မ။ အစ္မရဲ႕ ကုသုိလ္အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြလည္း သာဓုေခၚသြားပါတယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္ အခ်ိန္တုိင္းမွာ မိမိအက်ိဳး အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ရင္း စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ ရည္မွန္းရာပန္းတုိင္ကို ဆိုက္ေရာက္ႏုိင္ပါေစလို ့လည္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ အစ္မစာ ဖတ္ၿပီးေတာ့လည္း ေလးစားမိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အသိစိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားေပၚေပါက္ပါေစလို႕လည္း ဆုေတာင္းလၽွက္ပါ။ အစ္မ..စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာပါေစ..။။။

desertraindrops said...

မၾကီး ေမြးေန႔မွာ ပိုလွဴဒါန္းႏိုင္ပါေစေနာ့။ ပိုစ္႔ေတြမွာ မၾကီး ဘာသာေရးနဲ႔ ေ၀မွ်ထားတာေလးေတြ တကယ္ေကာင္းတယ္ေလ။ တစ္ႏွစ္တာကာလဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေလးကို ၾကည္႔ျပီး သံုးသပ္ႏိုင္တာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ဒီထက္ပို စာေတြ မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ပါေစ။

ကိုလူေထြး said...

မၾကာခင္မွာဆိုေတာ့ အခုမဟုတ္ေသးဘူး မဟုတ္လား...

ေမြးေန႕က တႏွစ္ျပည့္မွာလား... ဘေလာ့က တႏွစ္ျပည့္မွာလား... ျပန္လာေျပာျပပါဦး...

ကိုလူေထြးက ပိန္းတယ္... းP

အက်ိဳးရွိတဲ့စာ ေရးခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ေလးစားပါတယ္... ေပးတဲ့သူက ေပးေပမယ္... ယူတဲ့သူကလဲ ယူတတ္ဦးမွ မဟုတ္လား...

းဝ)

ကိုလူေထြး said...

မၾကာခင္မွာဆိုေတာ့ အခုမဟုတ္ေသးဘူး မဟုတ္လား...

ေမြးေန႕က တႏွစ္ျပည့္မွာလား... ဘေလာ့က တႏွစ္ျပည့္မွာလား... ျပန္လာေျပာျပပါဦး...

ကိုလူေထြးက ပိန္းတယ္... းP

အက်ိဳးရွိတဲ့စာ ေရးခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ေလးစားပါတယ္... ေပးတဲ့သူက ေပးေပမယ္... ယူတဲ့သူကလဲ ယူတတ္ဦးမွ မဟုတ္လား...

းဝ)

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ဖတ္ရတာ ၾကည့္ႏဴးလိုက္တာ.. သာဓုပါဗ်ာ... ဒါနဲ႕ ေနာက္လ ေမြးေန႔ဆိုေတာ့ ေမြးေန႔စားရဦးမွာေပါ့... ဟီး...

မ်က္မွန္ေလး said...

ဟုတ္တယ္အနမ္းေရ...

အခ်ိန္ေတြဟာ အရမ္းအကုန္ၿမန္တယ္
သခါၤရတရားေတြဟာလည္းဒီလိုဘဲ။

Libratun said...

that's good, sis. you got the peace partly. keep it up. :)

မိုးစက္အိမ္ said...

တစ္ႏွစ္ၿပည္. အထိမ္းအမွတ္မွ သည္ ႏွစ္
ေပါင္းမ်ားစြာ အမဘေလာ.ေလး တည္တံ.
ေနပါေစလို.ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ...အား
ေပးလ်က္ပါ အမေရ

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အမေရ
အမ ေမြးေန႕ကုိ မမီပဲ ေနာက္က်သြားတဲ့ အတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ

ေပ်ာ္ရႊင္စရာေမြးေန႕ေလး ျဖစ္ပါေစဗ်ာ

ခင္တဲ့ ဖိုးဂ်ယ္

Dream said...

တီတီေမြးေန႔က ဘယ္ေန႔လဲ.... ေျပာလဲ မသြားဘူး...ဟင့္....


ေမြးေန႔မွာ လွဴဒါန္းဒါန ျပဳသမွ်ကုသုိလ္ကို သာဓုေခၚဖုိ႔ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္....

အာ၀ါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးတီ

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ေမြးေန႔က် အေၾကာင္းေလး ၾကားပါဦးလို႔၊ လုပ္မဲ့ ကုသိုလ္ေတြ အတြက္ သာဓုေခၚခ်င္လို႔ပါ၊ လွဴခ်င္တဲ့ အလွဴလဲ မ်ားမ်ား လွဴနိုင္ပါေစေနာ္

may16 said...

မအနမ္းေမြးေန႕နီးေနၿပီေပါ့အမ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႕ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ၿပီးၿပီလည္း ဆိုတာကို လူတိုင္း သံုးသပ္သင့္ပါတယ္ရွင္

သုခုမေလဒီ said...

လာလည္ၾကသူမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးပါ။ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ေနရီႏြယ္ said...

မအနမ္းေရ ေမြးေန ့မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္ အလွဴအတန္း အမ်ားၾကီးလုပ္ခ်င္တဲ့ မမ ရဲ့စိတ္ဆႏၵ ေတြလည္းျပည့္ ဝပါေစရွင္ .. ေလးစားခင္မင္လွ်က္

မိုးခါး said...

ဆႏၵနဲ႕ဘ၀ အနီးစပ္ဆံုး တူညီႏိုင္ပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳပါတယ္ မအနမ္းေရ း))