က်န္းမာၿခင္းသည္လာဘ္ၾကီးတစ္ပါးၿဖစ္သည္ဆို၍လူတိုင္းက်န္းမာလိုၾကသည္။
သို့ရာတြင္လူအမ်ားအလိုရွိေသာက်န္းမာၿခင္းမွာကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာမွဳၿဖစ္၍
စိတ္က်န္းမာမွဳႏွင့္မသက္ဆိုင္ေပ။
အစစအရာရာ၌ရုပ္တရားသည္ပဓာနအခ်ဳပ္ၿဖစ္သည္ဟုစဲြၿမဲယံုၾကည္ေသာ
သူတို့အဖို့ကိုယ္က်န္းမာမွဳသာလွ်င္အေရးၾကီး၏ဟုထင္ၾကေပသည္။
ရုပ္ႏွင့္စိတ္သည္အခ်င္းခ်င္းအမွီသဟဲၿပဳ၍အၿပန္အလွန္အက်ဳိးၿပဳသည္ဟု
ယံုၾကည္ေသာသူတို့သည္လည္းကိုယ္က်န္းမာမွဳကိုသာဂရုၿပဳ၍စိတ္က်န္းမာ
မွဳကိုလ်စ္လ်ဴၿပဳထားေလ့ရွိၾကသည္။
ရုပ္ဝါဒကိုဦးစားေပး၍လူေနမွဳအဆင့္အတန္းလြန္ၿမင့္မားေသာအေနာက္ႏိုင္ငံၾကီးမ်ား
၌ပင္လူတို့၏စိတ္က်န္းမာမွဳမွာသိသိသာသာဆုတ္ယုတ္ပ်က္ၿပားလွ်က္ရွိၾက၏။
ကမာၻ ့ဘာသာတရားမ်ားသည္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳအတြက္ေလာဘ၊ေဒါသႏွင့္မာနတရားမ်ား
ကိုပယ္သတ္ရန္လူတို့အားေဟာၾကားခဲ့ေပရာ၊ယခုေခတ္၌ဘာသာေရးတရားမ်ားေမွးမွိန္
ေနၿခင္းသည္စိတ္က်န္းမာမွဳဆုတ္ယုတ္ရန္အေၾကာင္းတရပ္ၿဖစ္ေပသည္။
စိတ္က်န္းမာမွဳသည္ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာမွဳကဲ့သို့ပင္စိတ္က်န္းမာေသာပုဂၢိဳလ္၌ရွိေသာ
ဂုဏ္အဂၤါမ်ားၿဖင့္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိ၍ရအပ္ေသာအေၾကာင္းအရာမဟုတ္။
သင္တို့သည္ကိုယ္က်န္းမာေနေသာအခါ၌က်န္းမာၿခင္း၏အေရးပါမွဳကိုမသိ။
မိမိတို့ကိုယ္တိုင္မမာမက်န္းၿဖစ္ေသာအခါမွသာလွ်င္က်န္းမာေရး၏တန္ဖိုးကိုသိရွိၾကေပသည္။
စိတ္က်န္းမာမွဳသည္လည္းထုိနည္းတူပင္ၿဖစ္၏။
စိတ္က်န္းမာေသာသူ၌အထူးထင္ရွားေသာလကၡဏာမရွိ။
စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းသည္လူအမ်ားထင္ၿမင္သကဲ့သို့စိတ္က်န္းမာမွဳ၏ဝိေသသနလကၡဏာမဟုတ္ေခ်။
ကိုယ္က်န္းမာေသာသူကဲ့သို့ပင္စိတ္က်န္းမာေသာသူသည္အရွိတရားမ်ားၿဖင့္သိသာထင္ရွားမည္
မဟုတ္ပဲ၊အေၾကာင္းမတန္စိုးရိမ္ပူပန္မွဳ၊
စိတ္အားငယ္မွဳ၊ေၾကာက္ရြံ ့မွဳ၊သံသယၿဖစ္မွဳစေသာ
အၿပစ္အနာမ်ားကင္းၿခင္းၿဖင့္ထင္ရွား၏။
ဦးေအးေမာင္(စိတ္ပညာႏွင့္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ)
0 ေယာက္ေဆြးေႏြးခ်က္:
Post a Comment