သီတင္းကၽြတ္ေန့ေရာက္တုိင္းေရာက္တိုင္းငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေလးေတြကိုလည္းသတိရၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္မလည္းငယ္ငယ္ကသီတင္းကၽြတ္အခ်ိန္ေလးေတြကိုသတိရမိတယ္။
သီတင္းကၽြတ္ဆိုရင္ဖိုးဖိုး၊ဖြားဖြားနဲ့ေမေမတို့ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ၿဖစ္တဲ့ဘဘတုိ့လင္မယား၊ၾကီးၾကီးတို့လင္မယား
ေဖေဖ၊ေမေမတို့နဲ့အေဒၚတို့လင္မယားဆိုၿပီးအလွည့္က်ကန္ေတာ့ၾကတယ္။မိသားစုေတြစံုတဲ့အခ်ိန္ေလးေပါ့။
ကၽြန္မတို့မိသားစုကဖိုးဖိုးဖြားဖြားတို့နဲ့အတူေနတာဆိုေတာ့အိမ္မွာအားလံုးစံုၾကတယ္။ကၽြန္မတို့ကအဲဒီအခ်ိန္မွာ
သံုးေလးတန္းေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္ေလ။
ကၽြန္မတို့ရဲ့ဧည့္ခန္းမွာရွိတဲ့ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ကုလားထိုင္ေပၚမွာအလွည့္က်အစဥ္လိုက္င္ထိုင္ကာကန္ေတာ့ခံၾကၿပီးေနာက္ ၊ကၽြန္မတို့ကေလးေတြကအငယ္ဆံုးမွစလို့တန္းစီကာမုန့္ဖိုးကိုရယူၾကပါတယ္။
မုန့္ဖိုးယူၿပီးေတာ့လူၾကီးေတြရဲ့ပါးၿပင္ႏွစ္ဖက္ကိုနမ္းရွဳံ့ကာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေၿပာရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ညီအမေတြအခ်င္းခ်င္းပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရၾကသလဲဆိုၿပီးေရတြက္ကာတစ္ေယာက္နဲ့တစ္
ေယာက္မွန္မမွန္စစ္ေဆးရတာလည္းေပ်ာ္ဖို့ေကာင္းပါေသးတယ္။
လၿပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန့ကၾကီးၾကီးရဲ့ေမြးေန့ၿဖစ္တာေၾကာင့္ၾကီးၾကီးကမိသားစုအားလံုးကိုေၾကးအိုးတိုက္ပါတယ္။
ေၾကးအိုးသြားေသာက္ေတာ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္လံုးဟာကၽြန္မတို့မိသားစုနဲ့တင္ၿပည့္သြားတတ္ပါေသးတယ္။
အဲဒီေန့မွာပဲမီးထြန္းပဲြေတာ္ကိုၾကည့္ခြင့္လည္းရတာေၾကာင့္ကၽြန္မတို့ကေလးေတြအထူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ကၽြန္မတို့တစ္ေတြလည္းအရြယ္ေရာက္လာသလို၊အေဖ၊ၾကီးၾကီးနဲ့ကိုကိုၾကီးတို့ကလည္းကၽြန္မ
တို့နဲ့အၿပီးတိုင္ခဲြခြာသြားခဲ့သလို၊က်န္တဲ့ေဆြမ်ုဳိးသားခ်င္းေတြကလည္းေရေၿမၿခားကိုေရာက္ရွိကုန္တာေၾကာင့္
ငယ္ငယ္တုန္းကလိုမဆံုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ခုသီတင္းကၽြတ္မွာေတာ့အသက္ရွင္ေနေသးတဲ့အဖြားကိုသာကန္ေတာ့ဖို့လာၾကရေတာ့ေပမယ့္၊အရင္အခ်ိန္ေတြ
ကလိုဆံုဆည္းဖို့ဆိုတာမလြယ္ကူေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ငယ္ငယ္ကအခ်ိန္ေတြဆိုတာဘယ္ေတာ့မွၿပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္လိုၿဖစ္သြားခဲ့ရေတာ့
တာပါပဲေလ။
လူတုိင္းလူတိုင္းမွာသတိရစရာဆိုတာေတာ့ရွိၾကမွာပါေနာ္။
အနမ္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ေယာက္ေဆြးေႏြးခ်က္:
Post a Comment