ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္











နံရံေပၚမွာ နာရီေတြမရွိဘူး

ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္လည္းမရွိဘူး။

မိုးေသာက္ကေန၀င္အထိ
ၾကမ္းျပင္ကိုျဖတ္ၿပီး
အရိပ္ေတြလည္းမေရြ ့လ်ားဘူး။

တံခါးရဲ ့အျပင္ဘက္မွာ
အလင္းေရာင္မရွိသလို
အေမွာင္လည္းမရွိဘူး
အဲဒီမွာ.. တံခါးလည္းမရွိဘူးေလ။


Langston Hughes ရဲ ့Nowhere ကို ေမာင္သင္းခိုင္က ဘာသာျပန္ဖဲြ ့ဆိုထားတာပါ။
ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က ႏွစ္သက္လို ့ ဆိုၿပီး ကူးယူထားမိတာေလးေပါ့။
အခုမွစာအုပ္အေဟာင္းေလးထဲကျပန္ေတြ ့လို ့ပိုစ့္တင္လိုက္တာပါ။

8 ေယာက္ေဆြးေႏြးခ်က္:

Anonymous said...

ကဗ်ာေကာင္းေလး မွ်ေဝေပးလို႕ ေက်းဇူးပါ မအနမ္းေရ ..
စာေရးသူက ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ထားတာေလးေကာင္းတယ္ေနာ္ ...
ကိုယ္ေတြ ဘာသာျပန္ရင္ အဲေလာက္ေတာင္ ေကာင္းမယ္ မထင္ ....
ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ဖတ္ဦးမယ္ ..
ေနေဒးသစ္။

kiki said...

တံခါးရဲ ့အျပင္ဘက္မွာ
အလင္းေရာင္မရွိသလို
အေမွာင္လည္းမရွိဘူး
အဲဒီမွာ.. တံခါးလည္းမရွိဘူးေလ။

တံခါး ရဲ ့ အျပင္ဘက္ လည္း ေျပာေသး...
တံခါး မရွိဘူး လည္းေျပာေသး...
ရွင္း ရွင္း ေျပာ ေနာ္ ။
တံခါး က ရွိလား / ရွိဘူး လား
နားမလည္ဘူး ။ ရွင္းျပ ။

desertraindrops said...

ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီးေတာ့ ေတြးရခက္သြားတယ္။

ကိုလူေထြး said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္...

အတိတ္ဆိုတာလဲ မရွိဘူး...
အနာဂတ္လဲ မရွိဘူး...

စာေရးသူလဲ မရွိဘူး...
စာဖတ္သူလဲ မရွိဘူး...

ေကာ္မင့္ဆိုတာလဲ မရွိဘူး...
တံု႕ျပန္မႈလဲ မရွိဘူး...

မရွိဘူးဆိုတာလဲ မရွိျပန္ေပဘူး...

းဝ)

မအနမ္းေတာ့ ရွိပါတယ္... း)

သားၾကီး said...

ၾကိဳက္ပါတယ္ ဒီကဗ်ာကို
ျပန္တင္ေပးတာေက်းဇူးပါ

Sein Lyan Tun said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာ

ပစၥဳပန္ေပ်ာက္ေနတဲ့ တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး
အနာဂတ္ကိုသြားမယ္ဗ်ာ

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

Unknown said...

ကဗ်ာေလးတကယ္ခံစားလို႔ရတယ္
မွ်ေ၀ေပးတက္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ခ်စ္တယ္။
လူကိုလည္း ခ်စ္ခ်င္တယ္။
နာမည္ကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္ :)

မိုးခါး said...

ဆားခ်က္တယ္ေပါ့
ေက်းဇူးေနာ္ အစ္မ း)